لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : این چه خبر جستن و پرسیدن است
غزل شمارهٔ 92 : این چه سرو قد چه رفتارست
غزل شمارهٔ 93 : این میوه شیرین مگر از باغ بهشت است
غزل شمارهٔ 94 : با چشم من این اشک روان را چه فتادست
غزل شمارهٔ 95 : بازآ که در فراق تو جانم صبور نیست
غزل شمارهٔ 96 : باز آتشی به سینه رسیدن گرفته است
غزل شمارهٔ 97 : بازم بناز کشتی صد جان فدای نازت
غزل شمارهٔ 98 : باز عقلم برد از سر کاکل مشکین دوست
غزل شمارهٔ 99 : به چین زلف تو کان رشک صورت چین است
غزل شمارهٔ 100 : به خوبان مهر ورزیدن چه کارست
غزل شمارهٔ 101 : بر دو رخ من در جوی خون که روانست
غزل شمارهٔ 102 : بر لب لعل خط سبز ترا پیروزی است
غزل شمارهٔ 103 : به کویت دل غلام خانه زادست
غزل شمارهٔ 104 : به مکر و حیله برای دسترس چه امکان است
غزل شمارهٔ 105 : بنفشه دسته بر ارغوان است
غزل شمارهٔ 106 : بنیاد وجودم ز تو ای دوست خراب است
غزل شمارهٔ 107 : بی تو مرا چشم جهان بین ترست
غزل شمارهٔ 108 : بی تو از دردم آرمیدن نیست
غزل شمارهٔ 109 : بی توقف من از این شهر به در خواهم رفت
غزل شمارهٔ 110 : بیخدمت تو کس به جهان عزتی نیافت
غزل شمارهٔ 111 : بی درد دلی لذت درمان نتوان یافت
غزل شمارهٔ 112 : ما بی به روی تو آهم ز ثریا بگذشت
غزل شمارهٔ 113 : پای بوس چون منی حیف است گفتی بر زبانت
غزل شمارهٔ 114 : تا خیالت را دلمه منزلگه است
غزل شمارهٔ 115 : ترا با من سر باری نماندست
غزل شمارهٔ 116 : ترا به یک دو خط مصطلح فضولی چیست؟
غزل شمارهٔ 117 : ترا در کوی جانان خانه ای هست
غزل شمارهٔ 118 : ترا دو رخ به دو خط فن دلبری آموخت
غزل شمارهٔ 119 : چشم شوخ نو هر کرا کشتست
غزل شمارهٔ 120 : چشم غم دیده ما را نگرانی به شماست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ما کشتهٔ نفسیم و بس آوخ که برآید
* از ما به قیامت که چرا نفس نکشتیم
شعر کامل
سعدی
* چو شب دامن روز اندر کشید
* درفش خور آمد ز بالا پدید
شعر کامل
فردوسی
* پیر کنعان با که گیرد اُنس در بیت الحزن
* بوی یوسف را نمی یابد ز فرزندی دگر
شعر کامل
نظیری نیشابوری