لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3031 : خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی
غزل شمارهٔ 3032 : از پگه ای یار زان عقار سمایی
غزل شمارهٔ 3033 : چند دویدم سوی افندی
غزل شمارهٔ 3034 : می‌رسد ای جان باد بهاری
غزل شمارهٔ 3035 : دوش همه شب دوش همه شب
غزل شمارهٔ 3036 : گاه چو اشتر در وحل آیی
غزل شمارهٔ 3037 : به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی
غزل شمارهٔ 3038 : ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی
غزل شمارهٔ 3039 : هزار جان مقدس هزار گوهر کانی
غزل شمارهٔ 3040 : چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
غزل شمارهٔ 3041 : اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری
غزل شمارهٔ 3042 : چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری
غزل شمارهٔ 3043 : ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی
غزل شمارهٔ 3044 : گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی
غزل شمارهٔ 3045 : من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی
غزل شمارهٔ 3046 : چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی
غزل شمارهٔ 3047 : به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی
غزل شمارهٔ 3048 : تو آسمان منی من زمین به حیرانی
غزل شمارهٔ 3049 : ربود عقل و دلم را جمال آن عربی
غزل شمارهٔ 3050 : خدایگان جمال و خلاصه خوبی
غزل شمارهٔ 3051 : به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی
غزل شمارهٔ 3052 : چه باده بود که در دور از بگه دادی
غزل شمارهٔ 3053 : ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی
غزل شمارهٔ 3054 : منم که کار ندارم به غیر بی‌کاری
غزل شمارهٔ 3055 : بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری
غزل شمارهٔ 3056 : خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری
غزل شمارهٔ 3057 : اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری
غزل شمارهٔ 3058 : ز بامداد درآورد دلبرم جامی
غزل شمارهٔ 3059 : چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی
غزل شمارهٔ 3060 : نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* کسی که روی تو دیدست حال من داند
* که هر که دل به تو پرداخت صبر نتواند
شعر کامل
سعدی
* مال دادی به باد چون تو همی
* گل به گوهری خری و خر به خیار
شعر کامل
سنایی
* سبکساران به شور آیند از هر حرف بی مغزی
* به فریاد آورد اندک نسیمی نیستانی را
شعر کامل
صائب تبریزی