لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3091 : اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی
غزل شمارهٔ 3092 : هزار جان مقدس فدای سلطانی
غزل شمارهٔ 3093 : نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی
غزل شمارهٔ 3094 : بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی
غزل شمارهٔ 3095 : از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی
غزل شمارهٔ 3096 : ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی
غزل شمارهٔ 3097 : بیا بیا که شدم در غم تو سودایی
غزل شمارهٔ 3098 : ترش ترش بنشستی بهانه دربستی
غزل شمارهٔ 3099 : بداد پندم استاد عشق از استادی
غزل شمارهٔ 3100 : ببست خواب مرا جاودانه دلداری
غزل شمارهٔ 3101 : کسی که باده خورد بامداد زین ساقی
غزل شمارهٔ 3102 : برست جان و دلم از خودی و از هستی
غزل شمارهٔ 3103 : پدید گشت یکی آهوی در این وادی
غزل شمارهٔ 3104 : طواف کعبه دل کن اگر دلی داری
غزل شمارهٔ 3105 : ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی
غزل شمارهٔ 3106 : فرست بادهٔ جان را به رسم دلداری
غزل شمارهٔ 3107 : میان تیرگی خواب و نور بیداری
غزل شمارهٔ 3108 : به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی
غزل شمارهٔ 3109 : کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی
غزل شمارهٔ 3110 : جان جان مایی، خوشتر از حلوایی
غزل شمارهٔ 3111 : تو چنین نبودی تو چنین چرایی
غزل شمارهٔ 3112 : تو خدای خویی تو صفات هویی
غزل شمارهٔ 3113 : نه ز عاقلانم که ز من بگیری
غزل شمارهٔ 3114 : عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری
غزل شمارهٔ 3115 : در لطف اگر بروی شاه همه چمنی
غزل شمارهٔ 3116 : دلا گر مرا تو ببینی ندانی
غزل شمارهٔ 3117 : پذیرفت این دل ز عشقت خرابی
غزل شمارهٔ 3118 : نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟!
غزل شمارهٔ 3119 : نشانت کی جوید که تو بی‌نشانی
غزل شمارهٔ 3120 : اگر چه لطیفی و زیبالقایی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* حدیث درست آخر از مصطفاست
* که بخشایش و خیر دفع بلاست
شعر کامل
سعدی
* نگفتمت به خرابات طرفه مستانند
* که عقل را هدف تیر ترهات کنند
شعر کامل
مولوی
* سایه قد تو بر قالبم ای عیسی دم
* عکس روحیست که بر عظم رمیم افتادست
شعر کامل
حافظ