لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر سوم
شماره 121 - آمدن پیغامبران حق به نصیحت اهل سبا : سیزده پیغامبر آنجا آمدند
شماره 122 - معجزه خواستن قوم از پیغامبران : قوم گفتند ای گروه مدعی
شماره 123 - متهم داشتن قوم انبیا را : قوم گفتند این همه زرقست و مکر
شماره 124 - حکایت خرگوشان کی خرگوشی راپیش پیل فرستادند کی بگو کی من رسول ماه آسمانم پیش تو کی ازین چشمه آب حذر کن چنانک در کتاب کلیله تمام گفته است : این بدان ماند که خرگوشی بگفت
شماره 125 - جواب گفتن انبیا طعن ایشان را و مثل زدن ایشان را : ای دریغا که دوا در رنجتان
شماره 126 - بیان آنک هر کس را نرسد مثل آوردن خاصه در کار الهی : کی رسدتان این مثلها ساختن
شماره 127 - مثلها زدن قوم نوح باستهزا در زمان کشتی ساختن : نوح اندر بادیه کشتی بساخت
شماره 128 - حکایت آن دزد کی پرسیدند چه می‌کنی نیم‌شب در بن این دیوار گفت دهل می‌زنم : این مثل بشنو که شب دزدی عنید
شماره 129 - جواب آن مثل کی منکران گفتند از رسالت خرگوش پیغام به پیل از ماه آسمان : سر آن خرگوش دان دیو فضول
شماره 130 - معنی حزم و مثال مرد حازم : یا به حال اولینان بنگرید
شماره 131 - وخامت کار آن مرغ کی ترک حزم کرد از حرص و هوا : باز مرغی فوق دیواری نشست
شماره 132 - حکایت نذر کردن سگان هر زمستان کی این تابستان چون بیاید خانه سازیم از بهر زمستان را : سگ زمستان جمع گردد استخوانش
شماره 133 - منع کردن انبیا را از نصیحت کردن و حجت آوردن جبریانه : قوم گفتند ای نصوحان بس بود
شماره 134 - جواب انبیا علیهم السلام مر جبریان را : انبیا گفتند کاری آفرید
شماره 135 - مکرر کردن کافران حجتهای جبریانه را : قوم گفتند ای گروه این رنج ما
شماره 136 - باز جواب انبیا علیهم السلام ایشان را : انبیا گفتند نومیدی بدست
شماره 137 - مکرر کردن قوم اعتراض ترجیه بر انبیا علیهم‌السلام : قوم گفتند از شما سعد خودیت
شماره 138 - باز جواب انبیا علیهم السلام : انبیا گفتند فال زشت و بد
شماره 139 - حکمت آفریدن دوزخ آن جهان و زندان این جهان تا معبد متکبران باشد کی ائتیا طوعا او کرها : که لئیمان در جفا صافی شوند
شماره 140 - بیان آنک حق تعالی صورت ملوک را سبب مسخر کردن جباران کی مسخر حق نباشند ساخته است چنانک موسی علیه السلام باب صغیر ساخت بر ربض قدس جهت رکوع جباران بنی اسرائیل وقت در آمدن کی ادخلوا الباب سجدا و قولوا حطة : آنچنانک حق ز گوشت و استخوان
شماره 141 - قصه عشق صوفی بر سفرهٔ تهی : صوفیی بر میخ روزی سفره دید
شماره 142 - مخصوص بودن یعقوب علیه السلام به چشیدن جام حق از روی یوسف و کشیدن بوی حق از بوی یوسف و حرمان برادران و غیر هم ازین هر دو : آنچ یعقوب از رخ یوسف بدید
شماره 143 - حکایت امیر و غلامش کی نماز باره بود وانس عظیم داشت در نماز و مناجات با حق : میرشد محتاج گرمابه سحر
شماره 144 - نومید شدن انبیا از قبول و پذیرای منکران قوله حتی اذا استیاس الرسل : انبیا گفتند با خاطر که چند
شماره 145 - بیان آنک ایمان مقلد خوفست و رجا : داعی هر پیشه اومیدست و بوک
شماره 146 - بیان آنک رسول علیه السلام فرمود ان لله تعالی اولیاء اخفیاء : قوم دیگر سخت پنهان می‌روند
شماره 147 - حکایت مندیل در تنور پر آتش انداختن انس رضی الله عنه و ناسوختن : از انس فرزند مالک آمدست
شماره 148 - قصهٔ فریاد رسیدن رسول علیه السلام کاروان عرب را کی از تشنگی و بی‌آبی در مانده بودند و دل بر مرگ نهاده شتران و خلق زبان برون انداخته : اندر آن وادی گروهی از عرب
شماره 149 - مشک آن غلام ازغیب پر آب کردن بمعجزه و آن غلام سیاه را سپیدرو کردن باذن الله تعالی : ای غلام اکنون تو پر بین مشک خود
شماره 150 - دیدن خواجه غلام خود را سپید و ناشناختن کی اوست و گفتن کی غلام مرا تو کشته‌ای خونت گرفت و خدا ترا به دست من انداخت : خواجه از دورش بدید و خیره ماند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دارالقرار خانهٔ جاوید آدمیست
* این جای رفتنست و نشاید قرار کرد
شعر کامل
سعدی
* غنچه گو تنگ دل از کار فروبسته مباش
* کز دم صبح مدد یابی و انفاس نسیم
شعر کامل
حافظ
* بید مجنون در تمام عمر سر بالا نکرد
* حاصل بی حاصلی نبود به جز شرمندگی
شعر کامل
صائب تبریزی