لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 241 : میل بین کان سروبالا می‌کند
غزل شمارهٔ 242 : سرو بلند بین که چه رفتار می‌کند
غزل شمارهٔ 243 : زلف او بر رخ چو جولان می‌کند
غزل شمارهٔ 244 : یار با ما بی‌وفایی می‌کند
غزل شمارهٔ 245 : هر که بی او زندگانی می‌کند
غزل شمارهٔ 246 : دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند
غزل شمارهٔ 247 : با دوست باش گر همه آفاق دشمنند
غزل شمارهٔ 248 : شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند
غزل شمارهٔ 249 : این جا شکری هست که چندین مگسانند
غزل شمارهٔ 250 : خوبرویان جفاپیشه وفا نیز کنند
غزل شمارهٔ 251 : اگر تو برشکنی دوستان سلام کنند
غزل شمارهٔ 252 : نشاید که خوبان به صحرا روند
غزل شمارهٔ 253 : به بوی آن که شبی در حرم بیاسایند
غزل شمارهٔ 254 : اخترانی که به شب در نظر ما آیند
غزل شمارهٔ 255 : تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود
غزل شمارهٔ 256 : نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود
غزل شمارهٔ 257 : از دست دوست هر چه ستانی شکر بود
غزل شمارهٔ 258 : مرا راحت از زندگی دوش بود
غزل شمارهٔ 259 : ناچار هر که صاحب روی نکو بود
غزل شمارهٔ 260 : من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود
غزل شمارهٔ 261 : یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود
غزل شمارهٔ 262 : عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود
غزل شمارهٔ 263 : گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود
غزل شمارهٔ 264 : هر که مجموع نباشد به تماشا نرود
غزل شمارهٔ 265 : هر که را باغچه‌ای هست به بستان نرود
غزل شمارهٔ 266 : در من این عیب قدیمست و به در می‌نرود
غزل شمارهٔ 267 : سروبالایی به صحرا می‌رود
غزل شمارهٔ 268 : ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود
غزل شمارهٔ 269 : آن که مرا آرزوست دیر میسر شود
غزل شمارهٔ 270 : هر لحظه در برم دل از اندیشه خون شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
* کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
شعر کامل
حافظ
* از پرده عراق به عشاق تحفه بر
* چون راست و بوسلیک خوش الحانم آرزوست
شعر کامل
مولوی
* در نیابد حال پخته هیچ خام
* پس سخن کوتاه باید والسلام
شعر کامل
مولوی