لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 2971 : زبیتابان کجا آن مست بی پروا خبر گیرد؟
غزل شمارهٔ 2972 : زبی مغزی هواجویی که دنبال هوس گیرد
غزل شمارهٔ 2973 : دل عاشق چه لذت از بهشت جاودان گیرد؟
غزل شمارهٔ 2974 : زدلسوزان که را دارم که جا در انجمن گیرد؟
غزل شمارهٔ 2975 : حدیث تلخ را جاهل شراب ناب می گیرد
غزل شمارهٔ 2976 : به خواب آن چشم دل از عاشق ناشاد می گیرد
غزل شمارهٔ 2977 : سخن رنگ اثر از سینه افگار می گیرد
غزل شمارهٔ 2978 : چو شاهین بر سر دست آن شکار انداز می گیرد
غزل شمارهٔ 2979 : دل از عاشق به شرم آن نرگس غماز می گیرد
غزل شمارهٔ 2980 : شعور از زاهد خشک آن لب می نوش می گیرد
غزل شمارهٔ 2981 : زخون خویش تیغ دشمن من رنگ می گیرد
غزل شمارهٔ 2982 : اگرچه رنگ می گیرد زمه هر جا بود سیبی
غزل شمارهٔ 2983 : به ابرام آن که از دنیاپرستان کام می گیرد
غزل شمارهٔ 2984 : غباری از بیابان جنون بالا نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2985 : علایق دامن آزاده ما را نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2986 : تن آسانی عنان زندگانی را نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2987 : زآه و دود عاشق حسن را کلفت نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2988 : فسون صبر در دلهای پرخون در نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2989 : کسی از زلف پریشان خونبهای دل نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2990 : دل آزاده را هرگز غم عالم نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2991 : زخونم رنگ آن رخساره گلگون نمی گیرد
غزل شمارهٔ 2992 : چه دارد عالم فانی که استغنا توانم زد؟
غزل شمارهٔ 2993 : اگرچه خاکسارم بر جهان پا می توانم زد
غزل شمارهٔ 2994 : به خلوت هر که رخت از حلقه جمعیت اندازد
غزل شمارهٔ 2995 : جنونی کو که آتش در دل پرشورم اندازد؟
غزل شمارهٔ 2996 : شکر در آب گوهر لعل خندان تو اندازد
غزل شمارهٔ 2997 : زپا عشاق را آن نرگس مستانه اندازد
غزل شمارهٔ 2998 : شکوه عقل را بسیاری گفتار کم سازد
غزل شمارهٔ 2999 : زخود هر کس که بیرون رفت کی با همرهان سازد؟
غزل شمارهٔ 3000 : به رغبت با خم زلفش دل بیتاب می سازد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ادب و شرم تو را خسرو مه رویان کرد
* آفرین بر تو که شایسته صد چندینی
شعر کامل
حافظ
* چو از کوه بفروخت گیتی فروز
* دو زلف شب تیره بگرفت روز
شعر کامل
فردوسی
* نشان مردمی در مردم عالم نمی یابم
* اگر دارد وجودی مردمی، مردم گیا دارد
شعر کامل
صائب تبریزی