لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 4921 : از غبار خط رخ آن ماه می بالد به خویش
غزل شمارهٔ 4922 : ز مستی در شکر خندست دایم لعل سیرابش
غزل شمارهٔ 4923 : یکی صد شد ز خط کیفیت چشم گرانخوابش
غزل شمارهٔ 4924 : ز سوز سینه پروانه من آب شد آتش
غزل شمارهٔ 4925 : کجا پروانه رابا خویش سازد همنشین آتش؟
غزل شمارهٔ 4926 : چه سازد صنعت مشاطه با حسن خدادادش ؟
غزل شمارهٔ 4927 : نشد روشن چراغم از عذار آتش اندودش
غزل شمارهٔ 4928 : نمی تابد ز آتش روی، خط عنبر آلودش
غزل شمارهٔ 4929 : سخن دارد به آب زندگی لعل گهر بارش
غزل شمارهٔ 4930 : همان یوسف که مصر آمد به تنگ ازبس خریدارش
غزل شمارهٔ 4931 : عرق رامی کند بی دست و پا لغزنده رخسارش
غزل شمارهٔ 4932 : حساب دین و دل راپاک کن باچشم عیارش
غزل شمارهٔ 4933 : من و عشقی که دست چرخ را چنبرکند زورش
غزل شمارهٔ 4934 : شرابی را که چون پروانه گردد گرد سر طورش
غزل شمارهٔ 4935 : ز شست صاف از دل می جهد گرم آنچنان تیرش
غزل شمارهٔ 4936 : شکارانداز صیادی که من هستم نظر بازش
غزل شمارهٔ 4937 : اگر صیدی برد جان از نگاه ناوک اندازش
غزل شمارهٔ 4938 : ازان از دست نگذارد قدح چشم فسونسازش
غزل شمارهٔ 4939 : چه می پرسی ز احوال شرار ما و پروازش
غزل شمارهٔ 4940 : به خط است این نمایان گشته از طرف بناگوشش
غزل شمارهٔ 4941 : که حد دارد تواند شد طرف با حسن بیباکش ؟
غزل شمارهٔ 4942 : گل اندامی که من دارم نظربرروی گلرنگش
غزل شمارهٔ 4943 : چسان دل رانگه دارد کسی از چشم قتالش ؟
غزل شمارهٔ 4944 : چسان در بر کشم گستاخ چون پیراهن اندامش؟
غزل شمارهٔ 4945 : چسان گستاخ گیرم بوسه ازلعل می آشامش؟
غزل شمارهٔ 4946 : درآن محفل که از می برفروزد روی گلفامش
غزل شمارهٔ 4947 : اگر چه می زند آتش به عالم روی تابانش
غزل شمارهٔ 4948 : خوشا قزوین و باغ شاه و گلگشت خیابانش
غزل شمارهٔ 4949 : بلا جویی که من دارم نظر برچشم فنانش
غزل شمارهٔ 4950 : چگونه جان برد صید از کمین چشم فتانش؟

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نماند چنین دان جهان برکسی
* درو شادکامی نیابی بسی
شعر کامل
فردوسی
* یعقوب وار وااسفاها همی‌زنم
* دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست
شعر کامل
مولوی
* بید مجنونیم در بستانسرای روزگار
* سر به پیش انداختن از شرم، بار ما بس است
شعر کامل
صائب تبریزی