لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5941 : دلم سیاه شد از بس که برکتاب گذشتم
غزل شمارهٔ 5942 : قسم به ساقی کوثر که از شراب گذشتم
غزل شمارهٔ 5943 : ازان گشاده جبین جام پر شراب گرفتم
غزل شمارهٔ 5944 : مکش ز حسرت تیغ خودم که تاب ندارم
غزل شمارهٔ 5945 : به سینه تخم امیدی چو شوره زار ندارم
غزل شمارهٔ 5946 : چشم گشایش از خلق نبود به هیچ بابم
غزل شمارهٔ 5947 : از جام بیخودی کرد ساقی خداپرستم
غزل شمارهٔ 5948 : با آن که من ندارم کاری به کار مردم
غزل شمارهٔ 5949 : چون چشم آبگینه، هر چند پاک بینم
غزل شمارهٔ 5950 : از باد دستی خود ما میکشان خرابیم
غزل شمارهٔ 5951 : می شود از دم زدن خراب وجودم
غزل شمارهٔ 5952 : حوصله وصل آن نگار ندارم
غزل شمارهٔ 5953 : حوصله وصل آن نگار ندارم
غزل شمارهٔ 5954 : سوخته جانم غم وسیله ندارم
غزل شمارهٔ 5955 : چین ز جبین در مقام جنگ گشایم
غزل شمارهٔ 5956 : به وحشت ز دنیا سلامت گزیدم
غزل شمارهٔ 5957 : ترم چون حباب از هوایی که دارم
غزل شمارهٔ 5958 : ازان زلف یک مو جدایی ندارم
غزل شمارهٔ 5959 : در سخن بر نیاید آوازم
غزل شمارهٔ 5960 : ما خراباتی و نظر بازیم
غزل شمارهٔ 5961 : چه عجب اگر نسوزد دل کس به آه سردم
غزل شمارهٔ 5962 : همه اشکم، همه آهم، همه دردم، همه داغم
غزل شمارهٔ 5963 : تحفه طور شراری داریم
غزل شمارهٔ 5964 : بده می که بر قلب گردون زنیم!
غزل شمارهٔ 5965 : از عزیزان رفته رفته شد تهی این خاکدان
غزل شمارهٔ 5966 : خضر اینجا خاک می لیسد ز شرم ناکسی
غزل شمارهٔ 5967 : سالکان را کی دل از اسباب می گردد گران؟
غزل شمارهٔ 5968 : از نگاه خیره چشم یار می گردد گران
غزل شمارهٔ 5969 : دیدن بی حاصلان بر آسمان باشد گران
غزل شمارهٔ 5970 : بر سر آشفتگان دستار می باشد گران

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گل خورشید چون از چرخ بشکفت
* بجاروب شعاع اختر فرو رفت
شعر کامل
عطار
* سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
* گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* بر هر مژه خونی که مرا درتن بود
* چون دانهٔ نار بر سر سوزن بود
شعر کامل
انوری