لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 5881 : تا کی به ذوق نشأه می دردسر کشیم؟
غزل شمارهٔ 5882 : ما زهر را به جبهه بگشاده چون کشیم؟
غزل شمارهٔ 5883 : ما درد را به ذوق می ناب می کشیم
غزل شمارهٔ 5884 : ما تلخی جهان به رخ تازه می کشیم
غزل شمارهٔ 5885 : با شوخ دیدگان هوس آشنا نیم
غزل شمارهٔ 5886 : آیینه خانه ایم و دم از نور می زنیم
غزل شمارهٔ 5887 : چون صبح خنده با جگر چاک می زنیم
غزل شمارهٔ 5888 : خیزید تا ز عالم صورت سفر کنیم
غزل شمارهٔ 5889 : در شهر اگر ملول نگردیم چون کنیم؟
غزل شمارهٔ 5890 : آن همت از کجاست که منزل یکی کنیم
غزل شمارهٔ 5891 : از خویش می رویم و ترا یاد می کنیم
غزل شمارهٔ 5892 : ما روی دل به هر کس و ناکس نمی کنیم
غزل شمارهٔ 5893 : برخیز تا به عالم بی چند و چون رویم
غزل شمارهٔ 5894 : بی آبرو حیات ابد زهر قاتل است
غزل شمارهٔ 5895 : ما داغ خود به تاج فریدون نمی دهیم
غزل شمارهٔ 5896 : افزود گرانباری غفلت ز شتابم
غزل شمارهٔ 5897 : روشن ز فروغ می ناب است حیاتم
غزل شمارهٔ 5898 : آن حال ندارم که به فکر دگر افتم
غزل شمارهٔ 5899 : تلخی ز لب لعل تو نشنفتم و رفتم
غزل شمارهٔ 5900 : پیش از گل رخسار تو افروخته بودم
غزل شمارهٔ 5901 : فریاد که از کوتهی بخت ندارم
غزل شمارهٔ 5902 : آتش به دل از گرمی این مرحله دارم
غزل شمارهٔ 5903 : وقت است که داغی به دل دام گذارم
غزل شمارهٔ 5904 : آن قدر ندارم که سزاوار تو باشم
غزل شمارهٔ 5905 : از تلخ زبانان نشود پست خروشم
غزل شمارهٔ 5906 : دستی که به جامی نشود رهزن هوشم
غزل شمارهٔ 5907 : بیخود ز نوای دل دیوانه خویشم
غزل شمارهٔ 5908 : تا چند به روزن نرسد نور چراغم؟
غزل شمارهٔ 5909 : در هر که ترا دیده به حسرت نگرانم
غزل شمارهٔ 5910 : جان را به دم خنجر قاتل برسانم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* صحبت عافیتت گر چه خوش افتاد ای دل
* جانب عشق عزیز است فرومگذارش
شعر کامل
حافظ
* از پختگی است گر نشد آواز ما بلند
* کی از سپند سوخته گردد صدا بلند
شعر کامل
صائب تبریزی
* گوی زمین ربوده چوگان عدل اوست
* وین برکشیده گنبد نیلی حصار هم
شعر کامل
حافظ