لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6811 : رخصت بوسه اگر از لب جامی داری
غزل شمارهٔ 6812 : هر کس از اهل نظر را به بیانی داری
غزل شمارهٔ 6813 : کوش تا دل به تماشای جهان نگذاری
غزل شمارهٔ 6814 : بیخبر شو ز جهان گر خبری می گیری
غزل شمارهٔ 6815 : تا کی از خواب گران پرده دولت سازی؟
غزل شمارهٔ 6816 : چه بر این آتش هستی چو دخان می لرزی؟
غزل شمارهٔ 6817 : نیست پروای بهارم، من و کنج قفسی
غزل شمارهٔ 6818 : بوسه از کنج لب یار نخورده است کسی
غزل شمارهٔ 6819 : در سر مرده دلان شور ندیده است کسی
غزل شمارهٔ 6820 : غوطه در خاک زند دل ز گریبان کسی
غزل شمارهٔ 6821 : خارخاری به دل افتاده ز مژگان کسی
غزل شمارهٔ 6822 : آنچه من یافتم از چهره زیبای کسی
غزل شمارهٔ 6823 : نه چنان دانه دل سوخت ز سودای کسی
غزل شمارهٔ 6824 : چند در فکر سرا و غم منزل باشی؟
غزل شمارهٔ 6825 : سینه باغی است که گلشن شود از خاموشی
غزل شمارهٔ 6826 : سوختی در عرق شرم و حیا ای ساقی
غزل شمارهٔ 6827 : قطره را بحر نماید سفر یکرنگی
غزل شمارهٔ 6828 : می وصل تو به کم حوصله ها ارزانی
غزل شمارهٔ 6829 : دل نبندند عزیزان جهان در وطنی
غزل شمارهٔ 6830 : چه شود گر به پیامی دل من شاد کنی؟
غزل شمارهٔ 6831 : تا کی اندیشه این عالم پرشور کنی؟
غزل شمارهٔ 6832 : از سر صدق اگر سینه خود چاک کنی
غزل شمارهٔ 6833 : دل چون شیشه خود گر تهی از باده کنی
غزل شمارهٔ 6834 : تا تو چون شانه دل چاک مهیا نکنی
غزل شمارهٔ 6835 : از خودی چشم بپوشان اگر اهل دینی
غزل شمارهٔ 6836 : چند چون چشم هوسناک به هر سو بینی؟
غزل شمارهٔ 6837 : چه به هر سوی چو کوران به عصا می بینی؟
غزل شمارهٔ 6838 : خاک شو خاک ازان پیش که بر باد روی
غزل شمارهٔ 6839 : به خبر چند تسلی ز رخ یار شوی؟
غزل شمارهٔ 6840 : غنچه را راه در آن چاک گریبان ندهی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت
* وان نفسی که بیخودی یار چه کار آیدت
شعر کامل
مولوی
* زبانت درکش ای حافظ زمانی
* حدیث بی زبانان بشنو از نی
شعر کامل
حافظ
* چون به رنگ زرد من بر می خورد برگ خزان
* زعفران می مالد از خجلت به روی خویشتن
شعر کامل
صائب تبریزی