لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 6931 : چند از بهار عشق قناعت به خس کنی؟
غزل شمارهٔ 6932 : گر فکر زاد آخرت ای دوربین کنی
غزل شمارهٔ 6933 : بر خاک راه اگر گذری مشکبو کنی
غزل شمارهٔ 6934 : در پیری ارتکاب می ناب می کنی
غزل شمارهٔ 6935 : دایم ستیزه با دل افگار می کنی
غزل شمارهٔ 6936 : زین گریه دروغ که ای پیر می کنی
غزل شمارهٔ 6937 : هرگاه رخ ز باده عرقناک می کنی
غزل شمارهٔ 6938 : زیر سپهر خواب فراغت چه می کنی؟
غزل شمارهٔ 6939 : تسکین دل به زلف پریشان چه می کنی؟
غزل شمارهٔ 6940 : لنگر درین خراب برای چه می کنی؟
غزل شمارهٔ 6941 : پنهان رخ چو ماه برای چه می کنی؟
غزل شمارهٔ 6942 : ای غافلی که در پی دینار می روی
غزل شمارهٔ 6943 : ای بی خبر ز خود به تماشا چه می روی؟
غزل شمارهٔ 6944 : چندان به خضر ساز که از خود بدر شوی
غزل شمارهٔ 6945 : تا رهنورد وادی سودا نمی شوی
غزل شمارهٔ 6946 : دل را اگر چه نیست ز دلدار آگهی
غزل شمارهٔ 6947 : گر درد طلب رهبر این قافله بودی
غزل شمارهٔ 6948 : یک روز گل از یاسمن صبح نچیدی
غزل شمارهٔ 6949 : دستی به سر زلف خود از ناز کشیدی
غزل شمارهٔ 6950 : چون رشته به همواری اگر نام برآری
غزل شمارهٔ 6951 : دل آب کند برق جلالی که تو داری
غزل شمارهٔ 6952 : محراب نظرهاست کمانی که تو داری
غزل شمارهٔ 6953 : خون می چکد از تیغ نگاهی که تو داری
غزل شمارهٔ 6954 : با اهل دل ای گردش افلاک چه داری؟
غزل شمارهٔ 6955 : زنهار دل خویش به عالم نگذاری
غزل شمارهٔ 6956 : ای آه جگرسوز ز شست تو خدنگی
غزل شمارهٔ 6957 : حیف است درین فصل دماغی نرسانی
غزل شمارهٔ 6958 : ظلم است که درمان خود از درد ندانی
غزل شمارهٔ 6959 : ای جاده سودای تو هر رشته آهی
غزل شمارهٔ 6960 : در سینه عشاقی و از سینه جدایی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ضیافتی که در آنجا توانگران باشند
* شکنجه ای است فقیران بی بضاعت را
شعر کامل
صائب تبریزی
* که گفت در رخ زیبا نظر خطا باشد
* خطا بود که نبینند روی زیبا را
شعر کامل
سعدی
* کار هر دل نیست راز عشق پنهان داشتن
* زور این می می کند چون نار خندان شیشه را
شعر کامل
صائب تبریزی