لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1051 : جان غافل را سفر در چار دیوار تن است
غزل شمارهٔ 1052 : هستی دنیای فانی انتظار مردن است
غزل شمارهٔ 1053 : حاصل شمشیر برق از کشت ما خون خوردن است
غزل شمارهٔ 1054 : در تعلق کوه آهن در شمار سوزن است
غزل شمارهٔ 1055 : اتفاق دوستان با هم دعای جوشن است
غزل شمارهٔ 1056 : مجلس امشب از فروغ لاله رویان روشن است
غزل شمارهٔ 1057 : از عزیزان دیده پوشیده من روشن است
غزل شمارهٔ 1058 : تن چون شد از زخم جوهردار، حصن آهن است
غزل شمارهٔ 1059 : مرهم تیغ تغافل خون خود را خوردن است
غزل شمارهٔ 1060 : در بیابانی که خارش تشنه خون خوردن است
غزل شمارهٔ 1061 : وجد بال شاهباز جان ز هم وا کردن است
غزل شمارهٔ 1062 : حق پرستی، قطره را در کار دریا کردن است
غزل شمارهٔ 1063 : بی سؤال احسان به درویشان سخاوت کردن است
غزل شمارهٔ 1064 : جان نثار یار کردن خاک را زر کردن است
غزل شمارهٔ 1065 : عقل، اجزای وجود خویش باطل کردن است
غزل شمارهٔ 1066 : خنده دزدیدن به دل گل در گریبان کردن است
غزل شمارهٔ 1067 : نامرادی زندگی بر خویش آسان کردن است
غزل شمارهٔ 1068 : تندخویی با خلایق، مهر را کین کردن است
غزل شمارهٔ 1069 : سر گران از دل گذشتن، صید را خواباندن است
غزل شمارهٔ 1070 : خنده رویی میهمان را گل به جیب افشاندن است
غزل شمارهٔ 1071 : بیخودی دامن به جسم خاکسار افشاندن است
غزل شمارهٔ 1072 : خرقه آزادگان چشم از جهان پوشیدن است
غزل شمارهٔ 1073 : دیده شبنم گر از روی گلستان روشن است
غزل شمارهٔ 1074 : چشم من از گریه مستانه من روشن است
غزل شمارهٔ 1075 : دل چو کشتی، جان روشن عالم آب من است
غزل شمارهٔ 1076 : شبچراغ اهل معنی چشم بیدار من است
غزل شمارهٔ 1077 : لطف او با دیگران ناز و عتابش بر من است
غزل شمارهٔ 1078 : هر چه دارد در خم سربسته گردون از من است
غزل شمارهٔ 1079 : نوبهار آیینه طبع سخنساز من است
غزل شمارهٔ 1080 : کاسه سر را خطر از مغز پر جوش من است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* گلعذاری ز گلستان جهان ما را بس
* زین چمن سایه آن سرو روان ما را بس
شعر کامل
حافظ
* سپهر بلند ار کشد زین تو
* سرانجام خشتست بالین تو
شعر کامل
فردوسی
* چو خورشید برزد سر از کوهسار
* بگسترد یاقوت بر جویبار
شعر کامل
فردوسی