لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1111 : سینه تنگی دو عالم درد و غم می داشته است؟
غزل شمارهٔ 1112 : دور باش از خط رخ دلدار هم می داشته است؟
غزل شمارهٔ 1113 : چهره روشن خط شبرنگ هم می داشته است؟
غزل شمارهٔ 1114 : هر که از تن پروری در کار کاهل گشته است
غزل شمارهٔ 1115 : چشم ما پوشیده از خواب پریشان گشته است
غزل شمارهٔ 1116 : عالمی را از عمارت پای در گل رفته است
غزل شمارهٔ 1117 : نامه از قاصد دل مغرور ما نگرفته است
غزل شمارهٔ 1118 : بی تزلزل نیست هرکس چون علم استاده است
غزل شمارهٔ 1119 : لعل نسبت با لب یاقوت او بیجاده است
غزل شمارهٔ 1120 : در بهاران بزم عیش میکشان آماده است
غزل شمارهٔ 1121 : خاکساری در بلندی ها رسا افتاده است
غزل شمارهٔ 1122 : تا ز روی آتشین او نقاب افتاده است
غزل شمارهٔ 1123 : سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
غزل شمارهٔ 1124 : سیل در بنیاد تقوی از بهار افتاده است
غزل شمارهٔ 1125 : تا به فکر گوشوار آن سیمبر افتاده است
غزل شمارهٔ 1126 : ساقی ما از می گلگون به دور افتاده است
غزل شمارهٔ 1127 : دل به دست آن نگار شوخ و شنگ افتاده است
غزل شمارهٔ 1128 : داغ می گلگل به طرف دامنم افتاده است
غزل شمارهٔ 1129 : تاب در ناف غزالان ختن افتاده است
غزل شمارهٔ 1130 : دست ما در بند چین آستین افتاده است
غزل شمارهٔ 1131 : روزگارم تیره و بختم سیاه افتاده است
غزل شمارهٔ 1132 : هر که عاشق نیست خون در پیکرش افسرده ست
غزل شمارهٔ 1133 : از ته دل هر که روی خود به دنیا کرده است
غزل شمارهٔ 1134 : نه همین آن سنگدل ما را فرامش کرده است
غزل شمارهٔ 1135 : آن که بزم غیر را از خنده پر گل کرده است
غزل شمارهٔ 1136 : داغ سودا فارغ از فکر کلاهم کرده است
غزل شمارهٔ 1137 : سر گران با عقل آن طرف کلاهم کرده است
غزل شمارهٔ 1138 : خلق، دشوار جهان را بر من آسان کرده است
غزل شمارهٔ 1139 : تا که را قسمت شهید سنگ طفلان کرده است؟
غزل شمارهٔ 1140 : نه همین سرگشته ما را دور گردون کرده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به خاموشی توان شد گوهر اسرار را محرم
* صدف تا بست از گفتار لب، شد مخزن دریا
شعر کامل
صائب تبریزی
* کوه و دریا و درختان همه در تسبیح‌اند
* نه همه مستمعی فهم کنند این اسرار
شعر کامل
سعدی
* بد و نیک هر گونه باید کشید
* ز هر تلخ و شوری بباید چشید
شعر کامل
فردوسی