لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1141 : جلوه هر جا یار با پای نگارین کرده است
غزل شمارهٔ 1142 : خضر را گر سبز آب زندگانی کرده است
غزل شمارهٔ 1143 : کوته اندیشی که طاعات ریایی کرده است
غزل شمارهٔ 1144 : کاو کاو منکران می آرد از چشمش برون
غزل شمارهٔ 1145 : بوسه از لعلت قدح در چشمه کوثر زده است
غزل شمارهٔ 1146 : از عرق تا چهره گلرنگ جانان تر شده است
غزل شمارهٔ 1147 : از خط شبرنگ حسن یار صد چندان شده است
غزل شمارهٔ 1148 : بر من از پیری سرای عاریت زندان شده است
غزل شمارهٔ 1149 : شکر ما کوته زبان از کثرت احسان شده است
غزل شمارهٔ 1150 : از شکوه عشق، میدان تنگ بر هامون شده است
غزل شمارهٔ 1151 : ابر رحمت با دل و دست گهربار آمده است
غزل شمارهٔ 1152 : بلبل رنگین نوایی بر سر کار آمده است
غزل شمارهٔ 1153 : از جوانی داغ ها بر سینه ما مانده است
غزل شمارهٔ 1154 : مردمی در طینت اهل جهان کم مانده است
غزل شمارهٔ 1155 : سرکشی از قامت آن دلربا زیبنده است
غزل شمارهٔ 1156 : خاکساری از بزرگان جهان زیبنده است
غزل شمارهٔ 1157 : آن که ما سرگشته اوییم در دل بوده است
غزل شمارهٔ 1158 : تنگ خلقی شعله دوزخ سرشتی بوده است
غزل شمارهٔ 1159 : هر غباری گرده چابک سواری بوده است
غزل شمارهٔ 1160 : اشک ریز از مالش چرخ دغا آسوده است
غزل شمارهٔ 1161 : آسمان از شور دلهای کباب آسوده است
غزل شمارهٔ 1162 : از کواکب آسمان روی حجاب آلوده است
غزل شمارهٔ 1163 : دوستی های جهان با ریو و رنگ آلوده است
غزل شمارهٔ 1164 : من نمی گویم ز گلزارت کسی گل چیده است
غزل شمارهٔ 1165 : مهربانی از میان خلق دامن چیده است
غزل شمارهٔ 1166 : در بهشت است آن که چشمش از جهان پوشیده است
غزل شمارهٔ 1167 : آن که بزم می پرستان را پریشان چیده است
غزل شمارهٔ 1168 : عطر آن گل پیرهن تا در هوا پیچیده است
غزل شمارهٔ 1169 : هر که چون جوهر ز تیغ یار سر پیچیده است
غزل شمارهٔ 1170 : شوکت حسن تو بلبل را زبان پیچیده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* جان عشاق سپند رخ خود می‌دانست
* و آتش چهره بدین کار برافروخته بود
شعر کامل
حافظ
* می نماید تلخی بادام آخر خویش را
* گرچه شیرین کار او را در شکر پنهان کند
شعر کامل
صائب تبریزی
* بنام خداوند خورشید و ماه
* که دل را بنامش خرد داد راه
شعر کامل
فردوسی