لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1651 : کباب شد دلم از بویش این شراب کجاست؟
غزل شمارهٔ 1652 : ز عقل و هوش به تنگ آمدم ایاغ کجاست؟
غزل شمارهٔ 1653 : اگر ز عالم تسلیم گوشه ای داری
غزل شمارهٔ 1654 : چو خط ز عارض آن فتنه جهان برخاست
غزل شمارهٔ 1655 : شکستگی دل از دیده ترم پیداست
غزل شمارهٔ 1656 : عتاب و لطف ز ابروی گلرخان پیداست
غزل شمارهٔ 1657 : خط نرسته ازان لعل آتشین پیداست
غزل شمارهٔ 1658 : حضور دل نبود با عبادتی که مراست
غزل شمارهٔ 1659 : پرستشی که مدام است می پرستی ماست
غزل شمارهٔ 1660 : ترا که عالم آیینه عالم آب است
غزل شمارهٔ 1661 : به چشم خفته شکرخواب اگر چه مهتاب است
غزل شمارهٔ 1662 : غبار هستی ما پرده دار سیلاب است
غزل شمارهٔ 1663 : ریاض هستی ما سبز از می ناب است
غزل شمارهٔ 1664 : خراب حالی ما از درازی دست است
غزل شمارهٔ 1665 : هزار رنگ گل فیض در گل صبح است
غزل شمارهٔ 1666 : مرا ز پیر خرابات این سخن یادست
غزل شمارهٔ 1667 : مرا ز پیر خرابات نکته ای یادست
غزل شمارهٔ 1668 : نشاط عالم بی اعتبار درگردست
غزل شمارهٔ 1669 : ز سادگی است به فرزند هر که خرسندست
غزل شمارهٔ 1670 : نهال شمع ز سبزی ازان برومندست
غزل شمارهٔ 1671 : بنای صبر که همسنگ کوه الوندست
غزل شمارهٔ 1672 : به حرف سرد نصیحت زوال ما بندست
غزل شمارهٔ 1673 : ز بس که واله و حیران و بیقرار خودست
غزل شمارهٔ 1674 : خوشا سری که ز تدبیر عقل نومیدست
غزل شمارهٔ 1675 : درین دو هفته که زاینده رود سرشارست
غزل شمارهٔ 1676 : ازان به خاطر من ترک کار دشوارست
غزل شمارهٔ 1677 : حضور خاطر اگر در نماز معتبرست
غزل شمارهٔ 1678 : دل شکسته به قرب خدای راهبرست
غزل شمارهٔ 1679 : ترا ز جان غم مال ای خسیس بیشترست
غزل شمارهٔ 1680 : به لب مباد رهش ناله ای که بی اثرست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* منکه چون سرو از جهان یکباره آزاد آمدم
* دامنم چون نرگس ار پر زر نباشد گومباش
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد
* خورشید جان عاشقان در خلوت الله شد
شعر کامل
مولوی
* غافلان را گوش بر آواز طبل رحلت است
* هر تپیدن قاصدی باشد دل آگاه را
شعر کامل
صائب تبریزی