لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1921 : آیینه را توجه خاطر به گلخن است
غزل شمارهٔ 1922 : احوال دل ز دیده خونبار روشن است
غزل شمارهٔ 1923 : راز نهان ز سینه در انداز جستن است
غزل شمارهٔ 1924 : آسودگی به کنج قناعت نشستن است
غزل شمارهٔ 1925 : آسودگی به گوشه عزلت نشستن است
غزل شمارهٔ 1926 : روشنگر وجود به راه اوفتادن است
غزل شمارهٔ 1927 : مرگ سبکروان طلب، آرمیدن است
غزل شمارهٔ 1928 : از سینه صافی دل بی کینه روشن است
غزل شمارهٔ 1929 : نقش حصیر نیست که بر پیکر من است
غزل شمارهٔ 1930 : از خون چو داغ لاله حصار دل من است
غزل شمارهٔ 1931 : چشم اثر به گریه مستانه من است
غزل شمارهٔ 1932 : این کوه غم که در دل دیوانه من است
غزل شمارهٔ 1933 : دریا سواد سینه بی کینه من است
غزل شمارهٔ 1934 : طومار زلف شرح پریشانی من است
غزل شمارهٔ 1935 : آن روی آتشین که جگرها کباب اوست
غزل شمارهٔ 1936 : در هر دلی که ریشه کند پیچ و تاب عشق
غزل شمارهٔ 1937 : ماری است نی که مهره دل بیقرار اوست
غزل شمارهٔ 1938 : سرچشمه حیات لب می چکان اوست
غزل شمارهٔ 1939 : شاهنشهی است عشق که دل جلوه گاه اوست
غزل شمارهٔ 1940 : شاهنشهی است عشق که عالم گدای اوست
غزل شمارهٔ 1941 : شیطان دلیر تبر تو ز حال خراب توست
غزل شمارهٔ 1942 : محتاج کی به نشأه می چشم مست توست؟
غزل شمارهٔ 1943 : دامن به دست هر که دهی دستگیر توست
غزل شمارهٔ 1944 : زان آتشین میی که ز لب در ایاغ توست
غزل شمارهٔ 1945 : رزق وسیع در قدم میهمان توست
غزل شمارهٔ 1946 : پوچ است هر سری که نه در وی هوای توست
غزل شمارهٔ 1947 : لعل لب پیاله می آبدار ازوست
غزل شمارهٔ 1948 : آدم نه ای و روضه رضوانت آرزوست
غزل شمارهٔ 1949 : جامی ز خون بی غش منصورم آرزوست
غزل شمارهٔ 1950 : نه تخت جم، نه ملک سلیمانم آرزوست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی
* هر آن شب در فراق روی لیلی
* که بر مجنون رود لیلی طویلست
شعر کامل
سعدی
* بر بیاض گردن او خال دیدم، سوختم
* کاین نشان انتخاب از دیده گستاخ کیست؟
شعر کامل
صائب تبریزی