لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1951 : دستی به جام باده حمرایم آرزوست
غزل شمارهٔ 1952 : تا خط به دور ماه رخت هاله بسته است
غزل شمارهٔ 1953 : جام شراب مرهم دلهای خسته است
غزل شمارهٔ 1954 : باد بهار مرهم دلهای خسته است
غزل شمارهٔ 1955 : این خار غم که در دل بلبل نشسته است
غزل شمارهٔ 1956 : پیری اگر چه بال و پرم را شکسته است
غزل شمارهٔ 1957 : عیش دل شکسته به آزار بسته است
غزل شمارهٔ 1958 : از رفتن تو باغ پریشان نشسته است
غزل شمارهٔ 1959 : آن کس که تاج را به فریدون گذاشته است
غزل شمارهٔ 1960 : یک دل هزار زخم نمایان نداشته است
غزل شمارهٔ 1961 : عارف به اختیار خود از سر گذشته است
غزل شمارهٔ 1962 : بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است
غزل شمارهٔ 1963 : بر طفل اشک خون جگر دست یافته است
غزل شمارهٔ 1964 : این گردباد نیست که بالا گرفته است
غزل شمارهٔ 1965 : آتش به مغزم از می احمر گرفته است
غزل شمارهٔ 1966 : زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است
غزل شمارهٔ 1967 : چشم قدح به جلوه مینای باده است
غزل شمارهٔ 1968 : نقش و نگار دشمن دلهای ساده است
غزل شمارهٔ 1969 : تا چشم من به گوشه عزلت فتاده است
غزل شمارهٔ 1970 : دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است
غزل شمارهٔ 1971 : عشقم هنوز جای به گلخن نداده است
غزل شمارهٔ 1972 : روی شکفته شاهد جان فسرده است
غزل شمارهٔ 1973 : دل را ز کینه هر که سبکبار کرده است
غزل شمارهٔ 1974 : شیرین تبسمی که مرا راه دین زده است
غزل شمارهٔ 1975 : تا زلف او به باد صبا آشنا شده است
غزل شمارهٔ 1976 : از خاکمال دام، پرم توتیا شده است
غزل شمارهٔ 1977 : از تیر غمزه اش دل دیوانه پر شده است
غزل شمارهٔ 1978 : خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
غزل شمارهٔ 1979 : دود دلی ز ابر گهربار مانده است
غزل شمارهٔ 1980 : با داغ عشق، شعله غیرت نمانده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز خانقاه به میخانه می‌رود حافظ
* مگر ز مستی زهد ریا به هوش آمد
شعر کامل
حافظ
* از امروز کاری بفردا ممان
* که داند که فردا چه گردد زمان
شعر کامل
فردوسی
* گلی که از عرق شرم دیده بان دارد
* خط امان ز شبیخون بلبلان دارد
شعر کامل
صائب تبریزی