لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1951 : دستی به جام باده حمرایم آرزوست
غزل شمارهٔ 1952 : تا خط به دور ماه رخت هاله بسته است
غزل شمارهٔ 1953 : جام شراب مرهم دلهای خسته است
غزل شمارهٔ 1954 : باد بهار مرهم دلهای خسته است
غزل شمارهٔ 1955 : این خار غم که در دل بلبل نشسته است
غزل شمارهٔ 1956 : پیری اگر چه بال و پرم را شکسته است
غزل شمارهٔ 1957 : عیش دل شکسته به آزار بسته است
غزل شمارهٔ 1958 : از رفتن تو باغ پریشان نشسته است
غزل شمارهٔ 1959 : آن کس که تاج را به فریدون گذاشته است
غزل شمارهٔ 1960 : یک دل هزار زخم نمایان نداشته است
غزل شمارهٔ 1961 : عارف به اختیار خود از سر گذشته است
غزل شمارهٔ 1962 : بر گلشن آنچه زان گل خودرو گذشته است
غزل شمارهٔ 1963 : بر طفل اشک خون جگر دست یافته است
غزل شمارهٔ 1964 : این گردباد نیست که بالا گرفته است
غزل شمارهٔ 1965 : آتش به مغزم از می احمر گرفته است
غزل شمارهٔ 1966 : زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است
غزل شمارهٔ 1967 : چشم قدح به جلوه مینای باده است
غزل شمارهٔ 1968 : نقش و نگار دشمن دلهای ساده است
غزل شمارهٔ 1969 : تا چشم من به گوشه عزلت فتاده است
غزل شمارهٔ 1970 : دل از هوس به زلف دو تا اوفتاده است
غزل شمارهٔ 1971 : عشقم هنوز جای به گلخن نداده است
غزل شمارهٔ 1972 : روی شکفته شاهد جان فسرده است
غزل شمارهٔ 1973 : دل را ز کینه هر که سبکبار کرده است
غزل شمارهٔ 1974 : شیرین تبسمی که مرا راه دین زده است
غزل شمارهٔ 1975 : تا زلف او به باد صبا آشنا شده است
غزل شمارهٔ 1976 : از خاکمال دام، پرم توتیا شده است
غزل شمارهٔ 1977 : از تیر غمزه اش دل دیوانه پر شده است
غزل شمارهٔ 1978 : خال تو ریشه در شکرستان دوانده است
غزل شمارهٔ 1979 : دود دلی ز ابر گهربار مانده است
غزل شمارهٔ 1980 : با داغ عشق، شعله غیرت نمانده است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* بی محبت مگذران عمر عزیز خویش را
* در بهاران عندلیب و در خزان پروانه باش
شعر کامل
صائب تبریزی
* کاشکی قیمت انفاس بدانندی خلق
* تا دمی چند که ماندست غنیمت شمرند
شعر کامل
سعدی
* شقایق سنگ را بتخانه کرده
* صبا جعد چمن را شانه کرده
شعر کامل
نظامی