لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانمتفرقه
شمارهٔ 361 : سحر که پرده ز رخ گلرخان براندازند
شمارهٔ 362 : درست سازد اگر شیشه شیشه گر شکند
شمارهٔ 363 : دلاوران که صف کارزار می شکنند
شمارهٔ 364 : ترا که چتر زراندود آفتاب بود
شمارهٔ 365 : ز هر نهال به قد سرو اگر زیاده بود
شمارهٔ 366 : به تیغ هر که شود کشته پایدار شود
شمارهٔ 367 : ز درد می دل زهاد با صفا نشود
شمارهٔ 368 : محنت مردم آزاده فزونتر باشد
شمارهٔ 369 : فیض در دامن صحرای جنون می باشد
شمارهٔ 370 : آب بر آتش هر بی سر و پا افشاند
شمارهٔ 371 : ساده لوحان که بدآموز به صحبت شده اند
شمارهٔ 372 : سرزلف سخن آن روز به دستم دادند
شمارهٔ 373 : نی اگر از دل پررخنه صدایی نزند
شمارهٔ 374 : دل چو آرایش مژگان تر خویش کند
شمارهٔ 375 : عشق چون شعله کشد اشک دمادم چه کند؟
شمارهٔ 376 : آه را یاد سر زلف تو پیچیده کند
شمارهٔ 377 : خلد تسخیر دل اهل محبت نکند
شمارهٔ 378 : باده ای را نپرستم که خرابم نکند
شمارهٔ 379 : عاشقانی که دل از گریه سبکبار کنند
شمارهٔ 380 : عشقبازان چو جلای نظر پاک دهند
شمارهٔ 381 : داغ سودای ترا بر دل بی کینه نهند
شمارهٔ 382 : دل به خال تو عبث چشم طمع دوخته بود
شمارهٔ 383 : می خرامید و صبوح از می بی غش زده بود
شمارهٔ 384 : پیش ازین سینه ام از چاک گلستانی بود
شمارهٔ 385 : (چشمت که راه توبه احباب می زند
شمارهٔ 386 : چون لاله هر که باده حمرا نمی زند
شمارهٔ 387 : دم گر چه پیش آینه عالم نمی زند
شمارهٔ 388 : ماه از حجاب روی تو پروین عرق کند
شمارهٔ 389 : تا چند رخ ز باده کسی لاله گون کند؟
شمارهٔ 390 : چندان که ممکن است کسی مردمی کند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دارالقرار خانهٔ جاوید آدمیست
* این جای رفتنست و نشاید قرار کرد
شعر کامل
سعدی
* ژاله و صبح بهم یافته کافور و گلاب
* زاین و آن داروی هر درد سر آمیخته‌اند
شعر کامل
خاقانی
* تو همچو صبحی و من شمع خلوت سحرم
* تبسمی کن و جان بین که چون همی‌سپرم
شعر کامل
حافظ