لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اهلی شیرازی_دیوانغزل ها
غزل شمارۀ 481 : ترک دین بهر تو چون عاشق مسکین ندهد
غزل شمارۀ 482 : نیست جان رفتن که نور از چشم روشن میرود
غزل شمارۀ 483 : هرگز غبار حسرت دور از دلم نشد
غزل شمارۀ 484 : چو شهسوار مرا رخ ز باده گلگون شد
غزل شمارۀ 485 : کی از لعل تو جان من بیک دیدن بیاساید
غزل شمارۀ 486 : زان پری ما را دل دیوانه رسوا میکند
غزل شمارۀ 487 : تا کلک قضا نقد وجود از عدم آورد
غزل شمارۀ 488 : چون میل دل خلق جهان سوی تو یابند
غزل شمارۀ 489 : گر بعد عمری یکنفس مارا نظر سویش بود
غزل شمارۀ 490 : بخاک مرده اگر برق عشق برگیرد
غزل شمارۀ 491 : نیاز من نخرد کس، که کس فقیر مباد
غزل شمارۀ 492 : هرکه چون باد از سر کوی تو بیرون میرود
غزل شمارۀ 493 : از صحبت ما درد کشان بازنخیزد
غزل شمارۀ 494 : خوشباس که روزی گل امید برآید
غزل شمارۀ 495 : فراخ دستی گل داد عیش و مستی داد
غزل شمارۀ 496 : کی بود عاشق کسی کز سوختن غمگین بود
غزل شمارۀ 497 : هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد
غزل شمارۀ 498 : آه گر می ز غمت عاشق غمناک نزد
غزل شمارۀ 499 : هرکس که چشم مست تو نظاره میکند
غزل شمارۀ 500 : گرفتم آنکه بشکل تو دیگری باشد
غزل شمارۀ 501 : عالم از سیل فنا گرچه خطرها دارد
غزل شمارۀ 502 : شوخی که خون من چو می ناب مبخورد
غزل شمارۀ 503 : روز ازل که جز رقم کفر و دین نبود
غزل شمارۀ 504 : چو دل بوصل نهم جور یار نگذارد
غزل شمارۀ 505 : چو گلت شکفت از می عرق از کناره سرزد
غزل شمارۀ 506 : ای همنفسان دست ز ما باز گذارید
غزل شمارۀ 507 : سگ آن طیب انفاسم که رشک مشک چین باشد
غزل شمارۀ 508 : دل شکسته ما گنجی از وفا دارد
غزل شمارۀ 509 : هر کدورت که نصیب من دلخسته شود
غزل شمارۀ 510 : داغ پنهان دلم هر دیده مشکل بنگرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
* که به هر حلقه موییت گرفتاری هست
شعر کامل
سعدی
* همراه خود نسیم صبا می برد مرا
* یا رب چو بوی گل به کجا می برد مرا؟
شعر کامل
رهی معیری
* زهر چشمش میان خندیدن
* همچو بادام تلخ در شکرست
شعر کامل
صائب تبریزی