لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیر معزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : از غم عشقت نگارا دیده پرخون‌کرده‌ام
غزل شمارهٔ 32 : مشکن صنما عهد که من توبه شکستم
غزل شمارهٔ 33 : تا دلم بستدی ای ماه و ندادی دادم
غزل شمارهٔ 34 : دلم را یاری از یاری ندیدم
غزل شمارهٔ 35 : کرانه گیرم تا خود ز عشق باز کنم
غزل شمارهٔ 36 : اگر یگانه شوی با تو دل یگانه‌کنم
غزل شمارهٔ 37 : صنما ما ز ره دور و دراز آمده‌ایم
غزل شمارهٔ 38 : ای پسر ما دل ز تو برداشتیم
غزل شمارهٔ 39 : جانا کجا شدی‌ که ز بهر تو غم خوریم
غزل شمارهٔ 40 : تا دل بود ای دلبر تا جان بود ای جانان
غزل شمارهٔ 41 : به شب از داغ هجر تو نمیدانم غنود ای‌جان
غزل شمارهٔ 42 : بربود روزگار تو را از کنار من
غزل شمارهٔ 43 : بار دیگر باز گرم افتادم اندر کار او
غزل شمارهٔ 44 : جانا جفا نکردم هرگز به جای تو
غزل شمارهٔ 45 : عمری گذاشتم صنما در وفای تو
غزل شمارهٔ 46 : ای خوبتر ز یوسف ز این خوبتر مشو
غزل شمارهٔ 47 : کی نهم روی دگرباره بر آن روی چو ماه
غزل شمارهٔ 48 : ای آفتاب یغما ای خَلُّخی نژاده
غزل شمارهٔ 49 : سنبل است آنکه تو از لاله برانگیخته‌ای
غزل شمارهٔ 50 : ختنی‌وار رخ خوب بیاراسته‌ای
غزل شمارهٔ 51 : آن روی به نیکویی خورشید جهانستی
غزل شمارهٔ 52 : بامدادان راست‌ گو تا رخ‌ کرا آراستی
غزل شمارهٔ 53 : گر یار نگارینم در من نگرانستی
غزل شمارهٔ 54 : نگارا تو دلبند و زیبا نگاری
غزل شمارهٔ 55 : کافر بچه‌ای سنگدل آوردهٔ غازی
غزل شمارهٔ 56 : بر من این رنج و غم آخر به سر آید روزی
غزل شمارهٔ 57 : آن‌ که از سنبل نقاب ارغوان آرد همی
غزل شمارهٔ 58 : آن صنم‌ کاندر دو لب تنگ شکر دارد همی
غزل شمارهٔ 59 : ای ترک زبهر تو دلی دارم و جانی
غزل شمارهٔ 60 : دوست دارم که برآشوبی و بیداد کنی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ماجرا کم کن و بازآ که مرا مردم چشم
* خرقه از سر به درآورد و به شکرانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* حیله در شرع محبت بازی خود دادن است
* خون خصم خویش را پرویز نامردانه ریخت
شعر کامل
صائب تبریزی
* گر کسی گفت که چون قد تو شمشادی نیست
* اگر آن قامت و بالاست بگو راست که نیست
شعر کامل
خواجوی کرمانی