لینک اشتراک گذاری
کپی شد
قدسی مشهدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : ما رخت دل ز کعبه به بتخانه برده‌ایم
غزل شمارهٔ 362 : زخم ناخن کی برآرد مدعای سینه‌ام؟
غزل شمارهٔ 363 : اگر نه صید کسی گشته مرغ نامه‌برم
غزل شمارهٔ 364 : چند چون ابر بر اطراف گلستان گریم؟
غزل شمارهٔ 365 : چون به سوی تو گشایم در کاشانه چشم
غزل شمارهٔ 366 : قسمت نگر که نوشم، می از ایاغ مردم
غزل شمارهٔ 367 : تا دل بر آتش غم جانانه سوختیم
غزل شمارهٔ 368 : امشب ز دیده از قدح افزون گریستم
غزل شمارهٔ 369 : خضر اگر آب حیات آورد، خون دانسته‌ام
غزل شمارهٔ 370 : بر سر کوی تو عمری شد که ما افتاده‌ایم
غزل شمارهٔ 371 : دیده را در عشق ازین به، مبتلا می‌خواستیم
غزل شمارهٔ 372 : اگر دور از دلارای خود افتم
غزل شمارهٔ 373 : من تیره‌دل و نورفشان شعله آهم
غزل شمارهٔ 374 : من صید زخم‌خورده از پا فتاده‌ام
غزل شمارهٔ 375 : گمان مبر که ز روی تو دیده بردارم
غزل شمارهٔ 376 : با یارم و در دفع غم اسباب ندارم
غزل شمارهٔ 377 : کرده تا عشق تو چون نقش قدم پامالم
غزل شمارهٔ 378 : کی به غیر از دیدنش اندیشه دیگر کنم
غزل شمارهٔ 379 : خون می‌چکد از دیده ز نظاره داغم
غزل شمارهٔ 380 : دل به تیغ غمزه آن شوخ قاتل بسته‌ام
غزل شمارهٔ 381 : در غمت با گریه شام و سحر خو کرده‌ام
غزل شمارهٔ 382 : از ازل کشته آن طرز نگاه آمده‌ایم
غزل شمارهٔ 383 : تا آفرین شست تو گوید زبان زخم
غزل شمارهٔ 384 : هرگز به بزم وصل، شبی جا نکرده‌ام
غزل شمارهٔ 385 : ما جهان را رخ ز آب چشم گریان شسته‌ایم
غزل شمارهٔ 386 : به خون خوردن جدا زان لعل شکربار می‌سازم
غزل شمارهٔ 387 : من لذت درد تو به درمان نفروشم
غزل شمارهٔ 388 : عمری چو جاهلان پی چون و چرا شدم
غزل شمارهٔ 389 : دلی از قید آسایش چو عشق آزاد می‌خواهم
غزل شمارهٔ 390 : سپندوار بر آتش چو اضطراب کنم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فریاد مردمان همه از دست دشمنست
* فریاد سعدی از دل نامهربان دوست
شعر کامل
سعدی
* صف مژگان تو بشکست چنان دل‌ها را
* که کسی نشکند این گونه صف اعدا را
شعر کامل
فروغی بسطامی
* سخن به نزد سخندان ادا مکن حافظ
* که تحفه کس در و گوهر به بحر و کان نبرد
شعر کامل
حافظ