لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 481 : چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست
غزل شمارهٔ 482 : برات عاشق نو کن رسید روز برات
غزل شمارهٔ 483 : هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست
غزل شمارهٔ 484 : هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست
غزل شمارهٔ 485 : سه روز شد که نگارین من دگرگونست
غزل شمارهٔ 486 : به حق چشم خمار لطیف تابانت
غزل شمارهٔ 487 : چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات
غزل شمارهٔ 488 : در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست
غزل شمارهٔ 489 : اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست
غزل شمارهٔ 490 : مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست
غزل شمارهٔ 491 : جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست
غزل شمارهٔ 492 : ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست
غزل شمارهٔ 493 : تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست
غزل شمارهٔ 494 : به شاه نهانی رسیدی که نوشت
غزل شمارهٔ 495 : اگر مر تو را صلح آهنگ نیست
غزل شمارهٔ 496 : طرب ای بحر اصل آب حیات
غزل شمارهٔ 497 : صوفیان آمدند از چپ و راست
غزل شمارهٔ 498 : فعل نیکان محرض نیکیست
غزل شمارهٔ 499 : عشق جز دولت و عنایت نیست
غزل شمارهٔ 500 : قبله امروز جز شهنشه نیست
غزل شمارهٔ 501 : امشب از چشم و مغز خواب گریخت
غزل شمارهٔ 502 : اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست
غزل شمارهٔ 503 : بر شکرت جمع مگس‌ها چراست
غزل شمارهٔ 504 : خیز که امروز جهان آن ماست
غزل شمارهٔ 505 : پیشتر آ روی تو جز نور نیست
غزل شمارهٔ 506 : کار من اینست که کاریم نیست
غزل شمارهٔ 507 : کیست که او بنده رای تو نیست
غزل شمارهٔ 508 : شیر خدا بند گسستن گرفت
غزل شمارهٔ 509 : مرغ دلم باز پریدن گرفت
غزل شمارهٔ 510 : باز به بط گفت که صحرا خوشست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* سعدی آسانست با هر کس گرفتن دوستی
* لیک چون پیوند شد خو باز کردن مشکلست
شعر کامل
سعدی
* یار مفروش به دنیا که بسی سود نکرد
* آن که یوسف به زر ناسره بفروخته بود
شعر کامل
حافظ
* آفتاب آهسته بگذارد در این غمخانه پای
* تا مبادا چون حباب از هم بریزد خانه‌ام
شعر کامل
رهی معیری