لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 691 : هر چند که بلبلان گزینند
غزل شمارهٔ 692 : رفتیم بقیه را بقا باد
غزل شمارهٔ 693 : جانی که ز نور مصطفی زاد
غزل شمارهٔ 694 : آن کز دهن تو رنگ دارد
غزل شمارهٔ 695 : این قافله بار ما ندارد
غزل شمارهٔ 696 : بیچاره کسی که زر ندارد
غزل شمارهٔ 697 : دل بی‌لطف تو جان ندارد
غزل شمارهٔ 698 : آن کس که ز تو نشان ندارد
غزل شمارهٔ 699 : بیچاره کسی که می ندارد
غزل شمارهٔ 700 : آن خواجه خوش لقا چه دارد
غزل شمارهٔ 701 : آن خواجه خوش لقا چه دارد
غزل شمارهٔ 702 : پرکندگی از نفاق خیزد
غزل شمارهٔ 703 : آن کس که ز جان خود نترسد
غزل شمارهٔ 704 : آن جا که چو تو نگار باشد
غزل شمارهٔ 705 : ای کز تو همه جفا وفا شد
غزل شمارهٔ 706 : روزم به عیادت شب آمد
غزل شمارهٔ 707 : آن یوسف خوش عذار آمد
غزل شمارهٔ 708 : برخیز که ساقی اندرآمد
غزل شمارهٔ 709 : جان از سفر دراز آمد
غزل شمارهٔ 710 : آن شعله نور می‌خرامد
غزل شمارهٔ 711 : امروز نگار ما نیامد
غزل شمارهٔ 712 : خوش باش که هر که راز داند
غزل شمارهٔ 713 : ساقی زان می که می‌چریدند
غزل شمارهٔ 714 : اول نظر ار چه سرسری بود
غزل شمارهٔ 715 : اول نظر ار چه سرسری بود
غزل شمارهٔ 716 : دیر آمده‌ای سفر مکن زود
غزل شمارهٔ 717 : آن کس که به بندگیت آید
غزل شمارهٔ 718 : آخر گهر وفا ببارید
غزل شمارهٔ 719 : ای اهل صبوح در چه کارید
غزل شمارهٔ 720 : از بهر چه در غم و زحیرید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مرا تخت زین باشد و تاج ترگ
* قبا جوشن و دل نهاده به مرگ
شعر کامل
فردوسی
* اظهار عشق را به زبان احتیاج نیست
* چندان که شد نگه به نگه آشنا بس است
شعر کامل
صائب تبریزی
* اگر دل توان داشتن شادمان
* به شادی چرا نگذرانی زمان
شعر کامل
فردوسی