لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 661 : بیا ای زیرک و بر گول می‌خند
غزل شمارهٔ 662 : اگر عالم همه پرخار باشد
غزل شمارهٔ 663 : تویی نقشی که جان‌ها برنتابد
غزل شمارهٔ 664 : دلی دارم که گرد غم نگردد
غزل شمارهٔ 665 : خنک جانی که او یاری پسندد
غزل شمارهٔ 666 : چمن جز عشق تو کاری ندارد
غزل شمارهٔ 667 : سماع صوفیان می درنگیرد
غزل شمارهٔ 668 : رجب بیرون شد و شعبان درآمد
غزل شمارهٔ 669 : چو شب شد جملگان در خواب رفتند
غزل شمارهٔ 670 : پریر آن چهره یارم چه خوش بود
غزل شمارهٔ 671 : دلم را ناله سرنای باید
غزل شمارهٔ 672 : بگویم خفیه تا خواجه نرنجد
غزل شمارهٔ 673 : کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد
غزل شمارهٔ 674 : چنان کز غم دل دانا گریزد
غزل شمارهٔ 675 : هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد
غزل شمارهٔ 676 : سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد
غزل شمارهٔ 677 : عجب آن دلبر زیبا کجا شد
غزل شمارهٔ 678 : به صورت یار من چون خشمگین شد
غزل شمارهٔ 679 : چو دیوم عاشق آن یک پری شد
غزل شمارهٔ 680 : نگارا مردگان از جان چه دانند
غزل شمارهٔ 681 : کسی که غیر این سوداش نبود
غزل شمارهٔ 682 : یکی لحظه از او دوری نباید
غزل شمارهٔ 683 : ز خاک من اگر گندم برآید
غزل شمارهٔ 684 : ز رویت دسته گل می‌توان کرد
غزل شمارهٔ 685 : دل با دل دوست در حنین باشد
غزل شمارهٔ 686 : ای مطرب جان چو دف به دست آمد
غزل شمارهٔ 687 : کی باشد کاین قفس چمن گردد
غزل شمارهٔ 688 : روی تو به رنگریز کان ماند
غزل شمارهٔ 689 : دوش از بت من جهان چه می‌شد
غزل شمارهٔ 690 : ای عشق که جمله از تو شادند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مراد دل ز تماشای باغ عالم چیست
* به دست مردم چشم از رخ تو گل چیدن
شعر کامل
حافظ
* سنبل زلف از رخش تا برکنار افتاده است
* گل چو تقویم کهن از اعتبار افتاده است
شعر کامل
صائب تبریزی
* صبر طلب می کنند از دل شیدا
* همچو براتی که بر خراب نویسند
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی