لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1741 : به کوی عشق تو من نامدم که بازروم
غزل شمارهٔ 1742 : ببسته است پری نهانیی پایم
غزل شمارهٔ 1743 : اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم
غزل شمارهٔ 1744 : بیار مطرب بر ما کریم باش کریم
غزل شمارهٔ 1745 : فضول گشته‌ام امروز جنگ می جویم
غزل شمارهٔ 1746 : بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم
غزل شمارهٔ 1747 : اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم
غزل شمارهٔ 1748 : می گریزد از ما و ما قوامش داریم
غزل شمارهٔ 1749 : گه چرخ زنان همچون فلکم
غزل شمارهٔ 1750 : تلخی نکند شیرین ذقنم
غزل شمارهٔ 1751 : تشنه خویش کن مده آبم
غزل شمارهٔ 1752 : کون خر را نظام دین گفتم
غزل شمارهٔ 1753 : آمدم باز تا چنان گردم
غزل شمارهٔ 1754 : آتشی از تو در دهان دارم
غزل شمارهٔ 1755 : در طریقت دو صد کمین دارم
غزل شمارهٔ 1756 : تا به جان مست عشق آن یارم
غزل شمارهٔ 1757 : همتم شد بلند و تدبیرم
غزل شمارهٔ 1758 : در وصالت چرا بیاموزم
غزل شمارهٔ 1759 : اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم
غزل شمارهٔ 1760 : به خدایی که در ازل بوده‌ست
غزل شمارهٔ 1761 : ما همه از الست همدستیم
غزل شمارهٔ 1762 : آمدستیم تا چنان گردیم
غزل شمارهٔ 1763 : ما که باده ز دست یار خوریم
غزل شمارهٔ 1764 : ناله بلبل بهار کنیم
غزل شمارهٔ 1765 : عاشق روی جان فزای توییم
غزل شمارهٔ 1766 : خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم
غزل شمارهٔ 1767 : تو چه دانی که ما چه مرغانیم
غزل شمارهٔ 1768 : چند قبا بر قد دل دوختم
غزل شمارهٔ 1769 : ای دل صافی دم ثابت قدم
غزل شمارهٔ 1770 : آمد سرمست سحر دلبرم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی
* ز مرغ صبح ندانم که سوسن آزاد
* چه گوش کرد که با ده زبان خموش آمد
شعر کامل
حافظ
* بجای عنانم عصا داد سال
* پراگنده شد مال و برگشت حال
شعر کامل
فردوسی