لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1711 : بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم
غزل شمارهٔ 1712 : ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم
غزل شمارهٔ 1713 : خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم
غزل شمارهٔ 1714 : چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام
غزل شمارهٔ 1715 : هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام
غزل شمارهٔ 1716 : امشب جان را ببر از تن چاکر تمام
غزل شمارهٔ 1717 : لولیکان توییم در بگشا ای صنم
غزل شمارهٔ 1718 : ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم
غزل شمارهٔ 1719 : پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم
غزل شمارهٔ 1720 : بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم
غزل شمارهٔ 1721 : خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم
غزل شمارهٔ 1722 : بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم
غزل شمارهٔ 1723 : نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم
غزل شمارهٔ 1724 : همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم
غزل شمارهٔ 1725 : نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم
غزل شمارهٔ 1726 : بیار باده که دیر است در خمار توام
غزل شمارهٔ 1727 : به غم فرونروم باز سوی یار روم
غزل شمارهٔ 1728 : مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم
غزل شمارهٔ 1729 : اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم
غزل شمارهٔ 1730 : چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم
غزل شمارهٔ 1731 : اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم
غزل شمارهٔ 1732 : به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام
غزل شمارهٔ 1733 : به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام
غزل شمارهٔ 1734 : سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام
غزل شمارهٔ 1735 : به گوش من برسانید هجر تلخ پیام
غزل شمارهٔ 1736 : به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم
غزل شمارهٔ 1737 : بیار باده که اندر خمار خمارم
غزل شمارهٔ 1738 : به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم
غزل شمارهٔ 1739 : زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم
غزل شمارهٔ 1740 : خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چوب قفس ز گریه صیاد کرد گل
* من دل بر آشیانه پر خار بسته ام
شعر کامل
صائب تبریزی
* کافی است بهر سوختنم یک نگاه گرم
* آتش به جانم از سخن آتشین مزن
شعر کامل
صائب تبریزی
* نه من بر آن گل عارض غزل سرایم و بس
* که عندلیب تو از هر طرف هزارانند
شعر کامل
حافظ