لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : خوش است اگر بگذارد در این سرا اجلت
غزل شمارهٔ 362 : هر که ببیند تو را بدین قد و قامت
غزل شمارهٔ 363 : خوش آید پاک بازان را ملامت
غزل شمارهٔ 364 : اگر عاشقی سر متاب از ملامت
غزل شمارهٔ 365 : مرا چه غم که مرا سرزنش کنند و ملامت
غزل شمارهٔ 366 : گر بر آرد عشقت از جانم قیامت
غزل شمارهٔ 367 : مخوان بعد از این داستان قیامت
غزل شمارهٔ 368 : بکشم گر همه کوه است وز آهن ستمت
غزل شمارهٔ 369 : گر بیایی به سر چشمه ی حیوان برمت
غزل شمارهٔ 370 : یک نفسی بیا که بر دیده و سر نشانمت
غزل شمارهٔ 371 : بیا و بوسه بده از آن لبان خندانت
غزل شمارهٔ 372 : الغیاث از جفت و طاق ابروانت
غزل شمارهٔ 373 : جانا دلی چه سوزی کان هست جای گاهت
غزل شمارهٔ 374 : به دیدار تو مشتاقم به غایت
غزل شمارهٔ 375 : ای حقه ی نقد جان بر طاق دو ابرویت
غزل شمارهٔ 376 : گلبن فراز تخت چمن بر نهاده تاج
غزل شمارهٔ 377 : هر گدایی نتواند که نهد بر سرتاج
غزل شمارهٔ 378 : همین که بانگ بر آید که فالق الصباح
غزل شمارهٔ 379 : شبنم نشسته بر ورق گل علی الصباح
غزل شمارهٔ 380 : باده خوریم ز اول شب تا دم صباح
غزل شمارهٔ 381 : راحت روح من است رایحه روح راح
غزل شمارهٔ 382 : مرو درو که محیطی ست عشق پر تمساح
غزل شمارهٔ 383 : خواص باد بهشت است در نسیم ریاح
غزل شمارهٔ 384 : ترا که صحبت اهل دلی نکرده فتوح
غزل شمارهٔ 385 : پیغام دوست راحت جان است و راح روح
غزل شمارهٔ 386 : ساقی ز بامداد بیاور غذای روح
غزل شمارهٔ 387 : مرده گر زنده شد از معجز انفاس مسیح
غزل شمارهٔ 388 : خوش است مجلس اخلاص امّتان مسیح
غزل شمارهٔ 389 : کس نداند که مرا با که سر وکار افتاد
غزل شمارهٔ 390 : چه شور از آن لب شیرین که در جهان افتاد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خرقه زهد مرا آب خرابات ببرد
* خانه عقل مرا آتش میخانه بسوخت
شعر کامل
حافظ
* محمل لیلی ازین بادیه چون برق گذشت
* همچنان گردن آهو به تماشاست بلند
شعر کامل
صائب تبریزی
* راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
* شعری بخوان که با او رطل گران توان زد
شعر کامل
حافظ