لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نزاری قهستانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 421 : چه دردست این که آرامی ندارد
غزل شمارهٔ 422 : نه بخت با منِ مسکین سری به ره دارد
غزل شمارهٔ 423 : یاری چو من از جملۀ عشّاق که دارد
غزل شمارهٔ 424 : غمزۀ شوخِ تو شیرین حرکاتی دارد
غزل شمارهٔ 425 : هر کس نظرِ خاطر با خوش منشی دارد
غزل شمارهٔ 426 : یکی را دوست می دارم که چون من سد رهی دارد
غزل شمارهٔ 427 : دولتِ آن کس که عمر با تو گذارد
غزل شمارهٔ 428 : عمری که مردِ عاشق بی دوست می گذارد
غزل شمارهٔ 429 : نه محرمی که پیامی به یار بگذارد
غزل شمارهٔ 430 : کس نمی دانم که پیغامی برد
غزل شمارهٔ 431 : منکر می خواره از حد می برد
غزل شمارهٔ 432 : عشق آب از روی کارم می برد
غزل شمارهٔ 433 : هر که با سابقان قدم سپرد
غزل شمارهٔ 434 : بر یاد دوستان نفسی می زنم به درد
غزل شمارهٔ 435 : حلقم بگیرد آن دم اگر شاد بگذرد
غزل شمارهٔ 436 : آخرت وقتی به عمری یاد ما بایست کرد
غزل شمارهٔ 437 : چو بلبل دگر باره آواز کرد
غزل شمارهٔ 438 : عشق تو در خرابه جانم نزول کرد
غزل شمارهٔ 439 : یارم ز در درآمد و بر من سلام کرد
غزل شمارهٔ 440 : وداع یار گرامی نمی توانم کرد
غزل شمارهٔ 441 : وداع یار گرامی نمی توانم کرد
غزل شمارهٔ 442 : نگه به قول خرد زین سپس نخواهم کرد
غزل شمارهٔ 443 : گر ز دل آهی برون خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 444 : عید آمد و عزم مَی خواهیم کرد
غزل شمارهٔ 445 : هجر با روزگار من آن کرد
غزل شمارهٔ 446 : اگر تو را سر ما نیست عیب نتوان کرد
غزل شمارهٔ 447 : مرا مسخّر عقل مجاز نتوان کرد
غزل شمارهٔ 448 : وه چه غم بود که بختم به تو منسوب نکرد
غزل شمارهٔ 449 : هرکه را درد عشق داغ نکرد
غزل شمارهٔ 450 : یک ره برآورد ز تو هم روزگار گرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ای دل غمدیده حالت به شود دل بد مکن
* وین سر شوریده بازآید به سامان غم مخور
شعر کامل
حافظ
* چنین است رسم سرای سپنج
* گهی ناز و نوش و گهی درد و رنج
شعر کامل
فردوسی
* گر من از دوست بنالم نفسم صادق نیست
* خبر از دوست ندارد که ز خود با خبرست
شعر کامل
سعدی