لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رضی‌الدین آرتیمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 1 : زهی طروات حسن و کمال نور و صفا
غزل شمارهٔ 2 : شوری نه‌چنان گرفت ما را
غزل شمارهٔ 3 : آنچنان داده عشق جوش مرا
غزل شمارهٔ 4 : نقابی بر افکن ز پی امتحان را
غزل شمارهٔ 5 : چون مهر بر آی بام و ایوان را
غزل شمارهٔ 6 : خون شد دل پاره پارهٔ ما
غزل شمارهٔ 7 : جاه دنیا سر بسر نوک سنان و خنجر است
غزل شمارهٔ 8 : داند آنکس که ز دیدار تو برخوردار است
غزل شمارهٔ 9 : بهشت است آن ندانم یا بهار است
غزل شمارهٔ 10 : کسی که در رهش از پا و سر خبردار است
غزل شمارهٔ 11 : چشم من چون به روی او باز است
غزل شمارهٔ 12 : مهر بر روی یار باخته رنگ است
غزل شمارهٔ 13 : چو در دور لبش تقوی حرام است
غزل شمارهٔ 14 : عشقی بتازه باز گریبان گرفته است
غزل شمارهٔ 15 : نه پر ز خون جگرم از سپهر مینائی است
غزل شمارهٔ 16 : مرا در دل غم جانانه‌ای هست
غزل شمارهٔ 17 : در خاطر آنشوخ مگر ناله اثر داشت
غزل شمارهٔ 18 : شورت در سر خمار نگذاشت
غزل شمارهٔ 19 : تا از بر چشم آن جوان رفت
غزل شمارهٔ 20 : کنم از شام تا سحر فریاد
غزل شمارهٔ 21 : غم عشق تو ای حور پریزاد
غزل شمارهٔ 22 : یقین ما به خیال و گمان نمیگردد
غزل شمارهٔ 23 : کمر تا کی بخونم آن بت نامهربان بندد
غزل شمارهٔ 24 : سرم سودا دلم پروا ندارد
غزل شمارهٔ 25 : روی تو که رنگ از رخ گلهای چمن برد
غزل شمارهٔ 26 : نمیاید چو از دل بر زبان درد
غزل شمارهٔ 27 : جائی که به طاعات مباهات توان کرد
غزل شمارهٔ 28 : صبا هر گاه وصف آن پری کرد
غزل شمارهٔ 29 : گر نقاب از رخ آن صنم گیرد
غزل شمارهٔ 30 : بمن آن مه دگر امشب نسازد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تا کی آخر چو بنفشه سر غفلت در پیش
* حیف باشد که تو در خوابی و نرگس بیدار
شعر کامل
سعدی
* درون فروماندگان شاد کن
* ز روز فروماندگی یاد کن
شعر کامل
سعدی
* بهر جایگه یار درویش باش
* همه رادبا مردم خویش باش
شعر کامل
فردوسی