لینک اشتراک گذاری
کپی شد
رضی‌الدین آرتیمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : آنچه من از تو، خدا می‌بینم
غزل شمارهٔ 62 : یکدم که دست داده و با هم نشسته‌ایم
غزل شمارهٔ 63 : آنجا که وصف آن قد و بالا نوشته‌ایم
غزل شمارهٔ 64 : دست شوقی با گریبان آشنا میخواستیم
غزل شمارهٔ 65 : ما بهر هلاک خود هلاکیم
غزل شمارهٔ 66 : بی‌رخت گر بگل نظاره کنیم
غزل شمارهٔ 67 : آموخت ما را آن زلف و گردن
غزل شمارهٔ 68 : بهار حسن یا بستان عشق است
غزل شمارهٔ 69 : حیفم آید که گویدش کس جان
غزل شمارهٔ 70 : غمزه خونریز و عشوه در پی جان
غزل شمارهٔ 71 : ز خواب ناز خیز و فتنه سرکن
غزل شمارهٔ 72 : مه نامهربانم بی‌گنه دامن کشید از من
غزل شمارهٔ 73 : مرا دستی است بالا دست گردون
غزل شمارهٔ 74 : روی یار است یا گل نسرین
غزل شمارهٔ 75 : نتوان گذشتن آسان از آن کو
غزل شمارهٔ 76 : تو بدین چشم شوخ و روی چو ماه
غزل شمارهٔ 77 : ای کاش که بود ما نبودی
غزل شمارهٔ 78 : کیم از جان خود سیری ز عمر خویش بیزاری
غزل شمارهٔ 79 : این نگه و چشم و زلف و رو که تو داری
غزل شمارهٔ 80 : ای که بجز دلبری تو کار نداری
غزل شمارهٔ 81 : خوشتر ز بهشتی و بهٰاری
غزل شمارهٔ 82 : نمیدانی تو رسم دوست داری
غزل شمارهٔ 83 : چه التفات به خار و خس چمن داری
غزل شمارهٔ 84 : ای راندهٔ درگاه تو خواری و عزیزی
غزل شمارهٔ 85 : چشمم افتاد بر جمٰال کسی
غزل شمارهٔ 86 : بهار و باده و عشق و جوانی
غزل شمارهٔ 87 : نه رسم دیر و نه آئین کعبه میدانی
غزل شمارهٔ 88 : ای که در ره عرفان مستمند برهانی
غزل شمارهٔ 89 : هجران اگر نکردی آهنگ زندگانی
غزل شمارهٔ 90 : چند دلهای مبتلا شکنی

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر روی به هم درکشی چو نافهٔ مشک
* طمع مدار که بوی خوشت نهان ماند
شعر کامل
سعدی
* هم ز وصف لبت زبان خجلست
* هم ز زلف تو مشک و بان خجلست
شعر کامل
اوحدی
* شکنج زلف سیاه تو بر سمن چو خوشست
* دمیده سنبلت از برک نسترن چه خوشست
شعر کامل
خواجوی کرمانی