لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 361 : ماه چنین کس ندید خوش سخن و کش خرام
غزل شمارهٔ 362 : مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام
غزل شمارهٔ 363 : روزگاریست که سودازده روی توام
غزل شمارهٔ 364 : من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم
غزل شمارهٔ 365 : به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم
غزل شمارهٔ 366 : گو خلق بدانند که من عاشق و مستم
غزل شمارهٔ 367 : من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم
غزل شمارهٔ 368 : دل پیش تو و دیده به جای دگرستم
غزل شمارهٔ 369 : چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم
غزل شمارهٔ 370 : من همان روز که آن خال بدیدم گفتم
غزل شمارهٔ 371 : من از آن روز که دربند توام آزادم
غزل شمارهٔ 372 : عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم
غزل شمارهٔ 373 : هزار عهد بکردم که گرد عشق نگردم
غزل شمارهٔ 374 : از در درآمدی و من از خود به درشدم
غزل شمارهٔ 375 : چنان در قید مهرت پای بندم
غزل شمارهٔ 376 : خرامان از درم بازآ کت از جان آرزومندم
غزل شمارهٔ 377 : شکست عهد مودت نگار دلبندم
غزل شمارهٔ 378 : من با تو نه مرد پنجه بودم
غزل شمارهٔ 379 : آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم
غزل شمارهٔ 380 : عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم
غزل شمارهٔ 381 : دو هفته می‌گذرد کان مه دوهفته ندیدم
غزل شمارهٔ 382 : من چون تو به دلبری ندیدم
غزل شمارهٔ 383 : می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم
غزل شمارهٔ 384 : نرفت تا تو برفتی خیالت از نظرم
غزل شمارهٔ 385 : یک امشبی که در آغوش شاهد شکرم
غزل شمارهٔ 386 : شب دراز به امید صبح بیدارم
غزل شمارهٔ 387 : من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم
غزل شمارهٔ 388 : منم این بی تو که پروای تماشا دارم
غزل شمارهٔ 389 : باز از شراب دوشین در سر خمار دارم
غزل شمارهٔ 390 : نه دسترسی به یار دارم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از آن پس نمیرم که من زنده‌ام
* که تخم سخن من پراگنده‌ام
شعر کامل
فردوسی
* نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی
* که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر
شعر کامل
حافظ
* دلم امید فراوان به وصل روی تو داشت
* ولی اجل به ره عمر رهزن امل است
شعر کامل
حافظ