لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : من اگر نظر حرامست بسی گناه دارم
غزل شمارهٔ 392 : من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم
غزل شمارهٔ 393 : گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم
غزل شمارهٔ 394 : به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم
غزل شمارهٔ 395 : گر من ز محبتت بمیرم
غزل شمارهٔ 396 : من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم
غزل شمارهٔ 397 : از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم
غزل شمارهٔ 398 : نظر از مدعیان بر تو نمی‌اندازم
غزل شمارهٔ 399 : خنک آن روز که در پای تو جان اندازم
غزل شمارهٔ 400 : وه که در عشق چنان می‌سوزم
غزل شمارهٔ 401 : یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم
غزل شمارهٔ 402 : من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم
غزل شمارهٔ 403 : در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم
غزل شمارهٔ 404 : غم زمانه خورم یا فراق یار کشم
غزل شمارهٔ 405 : هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم
غزل شمارهٔ 406 : بار فراق دوستان بس که نشست بر دلم
غزل شمارهٔ 407 : تا تو به خاطر منی کس نگذشت بر دلم
غزل شمارهٔ 408 : امروز مبارکست فالم
غزل شمارهٔ 409 : تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم
غزل شمارهٔ 410 : چشم که بر تو می‌کنم چشم حسود می‌کنم
غزل شمارهٔ 411 : گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم
غزل شمارهٔ 412 : آن دوست که من دارم وان یار که من دانم
غزل شمارهٔ 413 : آن نه رویست که من وصف جمالش دانم
غزل شمارهٔ 414 : اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم
غزل شمارهٔ 415 : ای مرهم ریش و مونس جانم
غزل شمارهٔ 416 : بس که در منظر تو حیرانم
غزل شمارهٔ 417 : سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم
غزل شمارهٔ 418 : گر دست دهد هزار جانم
غزل شمارهٔ 419 : مرا تا نقره باشد می‌فشانم
غزل شمارهٔ 420 : ما همه چشمیم و تو نور ای صنم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از زلف دهد بنفشه را تاب
* وز چهره گل شکفته را آب
شعر کامل
نظامی
* گل سوری که عروس چمنش می‌خوانند
* گو بده باده درین حجله که سورست اینجا
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* درونت حرص نگذارد که زر بر دوستان پاشی
* شکم خالی چو نرگس باش تا دستت درم گردد
شعر کامل
سعدی