لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 331 : هر که هست التفات بر جانش
غزل شمارهٔ 332 : هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش
غزل شمارهٔ 333 : خطا کردی به قول دشمنان گوش
غزل شمارهٔ 334 : قیامت باشد آن قامت در آغوش
غزل شمارهٔ 335 : یکی را دست حسرت بر بناگوش
غزل شمارهٔ 336 : رفتی و نمی‌شوی فراموش
غزل شمارهٔ 337 : گر یکی از عشق برآرد خروش
غزل شمارهٔ 338 : دلی که دید که غایب شدست از این درویش
غزل شمارهٔ 339 : گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش
غزل شمارهٔ 340 : هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش
غزل شمارهٔ 341 : گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش
غزل شمارهٔ 342 : یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش
غزل شمارهٔ 343 : به عمر خویش ندیدم شبی که مرغ دلم
غزل شمارهٔ 344 : ساقی بده آن شراب گلرنگ
غزل شمارهٔ 345 : گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل
غزل شمارهٔ 346 : مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل
غزل شمارهٔ 347 : جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال
غزل شمارهٔ 348 : چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل
غزل شمارهٔ 349 : بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول
غزل شمارهٔ 350 : من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول
غزل شمارهٔ 351 : نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول
غزل شمارهٔ 352 : جانان هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم
غزل شمارهٔ 353 : رفیق مهربان و یار همدم
غزل شمارهٔ 354 : وقت‌ها یک دم برآسودی تنم
غزل شمارهٔ 355 : انتبه قبل السحر یا ذالمنام
غزل شمارهٔ 356 : چو بلبل سحری برگرفت نوبت بام
غزل شمارهٔ 357 : حکایت از لب شیرین دهان سیم اندام
غزل شمارهٔ 358 : زهی سعادت من که‌م تو آمدی به سلام
غزل شمارهٔ 359 : ساقیا می ده که مرغ صبح بام
غزل شمارهٔ 360 : شمع بخواهد نشست بازنشین ای غلام

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نعیم هر دو جهان پیش عاشقان بجوی
* که این متاع قلیل است و آن عطای کثیر
شعر کامل
حافظ
* گر چه پیریم، از جوانان جهان خوشدلتریم
* خنده ها بر صبح دارد موی چون کافور ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* بر برگ گل به خون شقایق نوشته‌اند
* کان کس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
شعر کامل
حافظ