لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : سفر دراز نباشد به پای طالب دوست
غزل شمارهٔ 92 : کس به چشمم در نمی‌آید که گویم مثل اوست
غزل شمارهٔ 93 : یار من آن که لطف خداوند یار اوست
غزل شمارهٔ 94 : خورشید زیر سایه زلف چو شام اوست
غزل شمارهٔ 95 : آن که دل من چو گوی در خم چوگان اوست
غزل شمارهٔ 96 : ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست
غزل شمارهٔ 97 : صبحی مبارکست نظر بر جمال دوست
غزل شمارهٔ 98 : گفتم مگر به خواب ببینم خیال دوست
غزل شمارهٔ 99 : صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست
غزل شمارهٔ 100 : این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست
غزل شمارهٔ 101 : ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست
غزل شمارهٔ 102 : تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست
غزل شمارهٔ 103 : ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست
غزل شمارهٔ 104 : مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست
غزل شمارهٔ 105 : آب حیات منست خاک سر کوی دوست
غزل شمارهٔ 106 : شادی به روزگار گدایان کوی دوست
غزل شمارهٔ 107 : صبحدم خاکی به صحرا برد باد از کوی دوست
غزل شمارهٔ 108 : مرا خود با تو چیزی در میان هست
غزل شمارهٔ 109 : بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست
غزل شمارهٔ 110 : هر چه در روی تو گویند به زیبایی هست
غزل شمارهٔ 111 : مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست
غزل شمارهٔ 112 : زهی رفیق که با چون تو سروبالاییست
غزل شمارهٔ 113 : مرا از آن چه که بیرون شهر صحراییست
غزل شمارهٔ 114 : دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست
غزل شمارهٔ 115 : کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست
غزل شمارهٔ 116 : گر صبر دل از تو هست و گر نیست
غزل شمارهٔ 117 : ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست
غزل شمارهٔ 118 : جان ندارد هر که جانانیش نیست
غزل شمارهٔ 119 : هر چه خواهی کن که ما را با تو روی جنگ نیست
غزل شمارهٔ 120 : خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
* به خال هندویش بخشم سمرقند و بخارا را
شعر کامل
حافظ
* خود هنوزت پسته خندان عقیقین نقطه‌ایست
* باش تا گردش قضا پرگار مینایی کشد
شعر کامل
سعدی
* زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست
* راه هزار چاره گر از چار سو ببست
شعر کامل
حافظ