لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سعدی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 31 : چه فتنه بود که حسن تو در جهان انداخت
غزل شمارهٔ 32 : معلمت همه شوخی و دلبری آموخت
غزل شمارهٔ 33 : کهن شود همه کس را به روزگار ارادت
غزل شمارهٔ 34 : دل هر که صید کردی نکشد سر از کمندت
غزل شمارهٔ 35 : دوست دارم که بپوشی رخ همچون قمرت
غزل شمارهٔ 36 : بنده وار آمدم به زنهارت
غزل شمارهٔ 37 : مپندار از لب شیرین عبارت
غزل شمارهٔ 38 : چه دل‌ها بردی ای ساقی به ساق فتنه انگیزت
غزل شمارهٔ 39 : بی تو حرامست به خلوت نشست
غزل شمارهٔ 40 : چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست
غزل شمارهٔ 41 : دیر آمدی‌ای نگار سرمست
غزل شمارهٔ 42 : نشاید گفتن آن کس را دلی هست
غزل شمارهٔ 43 : اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست
غزل شمارهٔ 44 : بوی گل و بانگ مرغ برخاست
غزل شمارهٔ 45 : خوش می‌رود این پسر که برخاست
غزل شمارهٔ 46 : دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست
غزل شمارهٔ 47 : سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
غزل شمارهٔ 48 : صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست
غزل شمارهٔ 49 : خرم آن بقعه که آرامگه یار آن جاست
غزل شمارهٔ 50 : عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست
غزل شمارهٔ 51 : آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب‌ست
غزل شمارهٔ 52 : آن ماه دوهفته در نقابست
غزل شمارهٔ 53 : دیدار تو حل مشکلاتست
غزل شمارهٔ 54 : سرو چمن پیش اعتدال تو پستست
غزل شمارهٔ 55 : مجنون عشق را دگر امروز حالتست
غزل شمارهٔ 56 : ای کاب زندگانی من در دهان توست
غزل شمارهٔ 57 : هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست
غزل شمارهٔ 58 : اتفاقم به سر کوی کسی افتادست
غزل شمارهٔ 59 : این تویی یا سرو بستانی به رفتار آمدست
غزل شمارهٔ 60 : شب فراق که داند که تا سحر چند است

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* فراش خزان ورق بیفشاند
* نقاش صبا چمن بیاراست
شعر کامل
سعدی
* ز ناله ای که کند خامه می توان دانست
* که کوه درد به دل صاحب سخن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی
* شب صحبت غنیمت دان که بعد از روزگار ما
* بسی گردش کند گردون بسی لیل و نهار آرد
شعر کامل
حافظ