لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3301 : شوق من سرکشی از زلف معنبر دارد
غزل شمارهٔ 3302 : سخنی کز دل بیتاب بود پردارد
غزل شمارهٔ 3303 : عشق صد لخت جگر بر مژه تر دارد
غزل شمارهٔ 3304 : می کجا مهر حجاب از لب ما بردارد؟
غزل شمارهٔ 3305 : حسن در خانه زین جلوه دیگر دارد
غزل شمارهٔ 3306 : رهرو عشق کی اندیشه منزل دارد؟
غزل شمارهٔ 3307 : خصم را عقل مقید به تحمل دارد
غزل شمارهٔ 3308 : در خور مزد فلک کار به آدم دارد
غزل شمارهٔ 3309 : بحر هر چند به بر همچو حبابم دارد
غزل شمارهٔ 3310 : دل عاشق چه غم از شورش دوران دارد؟
غزل شمارهٔ 3311 : رهرو عشق چه پروای مغیلان دارد؟
غزل شمارهٔ 3312 : تشنگان حال جگر سوختگان می دانند
غزل شمارهٔ 3313 : سالک امید نجات از دل روشن دارد
غزل شمارهٔ 3314 : از بتان شسته عذاری که حجابی دارد
غزل شمارهٔ 3315 : لب لعل تو اگر جام شرابی دارد
غزل شمارهٔ 3316 : هر که چون زانوی خود آینه داری دارد
غزل شمارهٔ 3317 : هر که رخساره آیینه گدازی دارد
غزل شمارهٔ 3318 : حسن نو خط تو سرمایه نازی دارد
غزل شمارهٔ 3319 : گوشه گیری که لب نان حلالی دارد
غزل شمارهٔ 3320 : هر کف خاک ز احسان تو جانی دارد
غزل شمارهٔ 3321 : نرگس از دور به آن چشم نگاهی دارد
غزل شمارهٔ 3322 : ذره ام چشم به خورشید لقایی دارد
غزل شمارهٔ 3323 : جام می چهره اندیشه نمایی دارد
غزل شمارهٔ 3324 : دل آگاه ز تن فکر رهایی دارد
غزل شمارهٔ 3325 : پاس اندوه دل تنگ نگه می دارد
غزل شمارهٔ 3326 : نه همین فکر مرا روز به من نگذارد
غزل شمارهٔ 3327 : دل و دین و خرد و هوش مرا صهبا برد
غزل شمارهٔ 3328 : سرو را شیوه رفتار تو از جا ببرد
غزل شمارهٔ 3329 : دل محال است ز ما عشوه دنیا ببرد
غزل شمارهٔ 3330 : هر که آیینه به روشنگر ساغر ببرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ملامتگوی بی‌حاصل ترنج از دست نشناسد
* در آن معرض که چون یوسف جمال از پرده بنمایی
شعر کامل
سعدی
* شکر ایزد که به اقبال کله گوشه گل
* نخوت باد دی و شوکت خار آخر شد
شعر کامل
حافظ
* توانگرا دل درویش خود به دست آور
* که مخزن زر و گنج درم نخواهد ماند
شعر کامل
حافظ