لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3361 : سیل را در نظر آور که به ویرانه چه کرد
غزل شمارهٔ 3362 : سیر حسن خود اگر در دل ما خواهی کرد
غزل شمارهٔ 3363 : آن که منع من مخمور ز صهبا می کرد
غزل شمارهٔ 3364 : از دو عالم دل اگر رو به سویدا می کرد
غزل شمارهٔ 3365 : بی تو گر شاخ گلی دیده تماشا می کرد
غزل شمارهٔ 3366 : حسن آن روز که آیینه مصفا می کرد
غزل شمارهٔ 3367 : در چمن جلوه گر آن قامت رعنا می کرد
غزل شمارهٔ 3368 : خضر اگر چاشنی تیغ شهادت می کرد
غزل شمارهٔ 3369 : از خموشی دل روشن گهران آب خورد
غزل شمارهٔ 3370 : چند دل خون خود از دوری احباب خورد؟
غزل شمارهٔ 3371 : اوست عاقل که درین غمکده صهبا نخورد
غزل شمارهٔ 3372 : جان ما تاب زهر زلف پریشان نخورد
غزل شمارهٔ 3373 : شعله شوق اگر در دل خارا گیرد
غزل شمارهٔ 3374 : زاهد خشک ز میخانه چه لذت گیرد؟
غزل شمارهٔ 3375 : هر که در وقت جوانی ره طاعت گیرد
غزل شمارهٔ 3376 : اگر آن غنچه دهن مهر ز لب برگیرد
غزل شمارهٔ 3377 : چه تمتع ز لبش دیده حیران گیرد؟
غزل شمارهٔ 3378 : کیست دست من آزاده ز یاران گیرد؟
غزل شمارهٔ 3379 : تا دلی از کف ارباب وفا می گیرد
غزل شمارهٔ 3380 : شد فنا هر که سر از تیغ شهادت وا زد
غزل شمارهٔ 3381 : قدم از صدق درین مرحله می باید زد
غزل شمارهٔ 3382 : عشق اول به دل سوخته آدم زد
غزل شمارهٔ 3383 : قطره آن کس که پی آب به ظلمت می زد
غزل شمارهٔ 3384 : هرکه در دامن ارباب نظر دست نزد
غزل شمارهٔ 3385 : آن کسی چشم و چراغ است نظر بازان را
غزل شمارهٔ 3386 : نیست ممکن دل آشفته به سر پردازد
غزل شمارهٔ 3387 : عاشق محو به دلدار نمی پردازد
غزل شمارهٔ 3388 : گوهر عکس لبش گر به شراب اندازد
غزل شمارهٔ 3389 : باد اگر پرده ز رخساره یار اندازد
غزل شمارهٔ 3390 : بر ز نخدان تو هرکس که نگاه اندازد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* عقل ار چه شگرف کدخداییست
* بی خوان تو آب و نان ندارد
شعر کامل
مولوی
* دولتی را که نباشد غم از آسیب زوال
* بی تکلف بشنو دولت درویشان است
شعر کامل
حافظ
* دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
* یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند
شعر کامل
سعدی