لینک اشتراک گذاری
کپی شد
صائب تبریزی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 3961 : ز خانه مست برون آن نگار آمده بود
غزل شمارهٔ 3962 : اگر چه روی من از درد زعفرانی بود
غزل شمارهٔ 3963 : اسیر جبه ودستار چند خواهی بود
غزل شمارهٔ 3964 : اگر چه دیده به خواب از صدای آب رود
غزل شمارهٔ 3965 : خوش آن که ز آتش تب شعله اثر برود
غزل شمارهٔ 3966 : به گریه نقطه خال تو از نظر نرود
غزل شمارهٔ 3967 : به چاره سوز محبت ز جان برون نرود
غزل شمارهٔ 3968 : به تیغ از سر بی مغز آرزو نرود
غزل شمارهٔ 3969 : مباد اهل عمل بیخود از شراب شود
غزل شمارهٔ 3970 : ز اتحاد کجا عشق کامیاب شود
غزل شمارهٔ 3971 : رخ تو در دل شبها اگر سفید شود
غزل شمارهٔ 3972 : کسی که کشته آن تیغ آبدار شود
غزل شمارهٔ 3973 : دل فسرده ز داغ آتشین عذار شود
غزل شمارهٔ 3974 : اگر کسی متوسل به چاره ساز شود
غزل شمارهٔ 3975 : سری که خالی از اندیشه محال شود
غزل شمارهٔ 3976 : غبار معصیت از عفو پایمال شود
غزل شمارهٔ 3977 : گرسنه چشم کجا سیر از نوال شود
غزل شمارهٔ 3978 : سخن بجا چو بود رتبه اش زیاده شود
غزل شمارهٔ 3979 : چو غنچه هر که درین گلستان گشاده شود
غزل شمارهٔ 3980 : شکوه بحر ز امواج آشکاره شود
غزل شمارهٔ 3981 : به چشم شوخ رگ خواب تازیانه شود
غزل شمارهٔ 3982 : اسیر عشق تو دلتنگ از الم نشود
غزل شمارهٔ 3983 : ز وصل شوق دل داغدار کم نشود
غزل شمارهٔ 3984 : خوش آن زمان که در آیی ز در شراب آلود
غزل شمارهٔ 3985 : سواد شب دل شب زنده دار می خواهد
غزل شمارهٔ 3986 : به درد هر که برآید دوا نمی خواهد
غزل شمارهٔ 3987 : دل رمیده ما بال وپرنمی خواهد
غزل شمارهٔ 3988 : ز آفتاب اگر خلق چشم آب دهد
غزل شمارهٔ 3989 : چرا شراب به زاهد کسی به زور دهد
غزل شمارهٔ 3990 : ستم به عهد تو از چرخ کس نشان ندهد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* تو را ز کنگره عرش می‌زنند صفیر
* ندانمت که در این دامگه چه افتادست
شعر کامل
حافظ
* وقت را غنیمت دان آن قدر که بتوانی
* حاصل از حیات ای جان این دم است تا دانی
شعر کامل
حافظ
* مکن حافظ از جور دوران شکایت
* چه دانی تو ای بنده کار خدایی
شعر کامل
حافظ