لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سیف فرغانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 211 : قومی که جان بحضرت جانان همی برند
غزل شمارهٔ 212 : عاشقان روی یار از وصل و هجران فارغند
غزل شمارهٔ 213 : گر دوست حق عشق خود ازما طلب کند
غزل شمارهٔ 214 : یار ار بچشم مست سوی ما نظر کند
غزل شمارهٔ 215 : اول نظر که سوی تو جانان نظر کند
غزل شمارهٔ 216 : گر درد عشق در دل و در جان اثر کند
غزل شمارهٔ 217 : حسن رخ دوست جهان خوش کند
غزل شمارهٔ 218 : باز آن زمان رسید که گلزار گل کند
غزل شمارهٔ 219 : چون قهرمان عشق تو با هر که کین کند
غزل شمارهٔ 220 : آه درد مرا دوا که کند
غزل شمارهٔ 221 : اگر بخت و اقبال یاری کند
غزل شمارهٔ 222 : آنچه عشقت با دل ما می کند
غزل شمارهٔ 223 : عاشقان را که دل مرده زعشقت زنده است
غزل شمارهٔ 224 : ای ماه اختران تو اندر زمین مهند
غزل شمارهٔ 225 : دردمندان غم عشق دوا می خواهند
غزل شمارهٔ 226 : گر او مراست هرچه بخواهم مرا بود
غزل شمارهٔ 227 : غم عشق تو مقبلان را بود
غزل شمارهٔ 228 : آن زمانی که ترا عزم سفر خواهدبود
غزل شمارهٔ 229 : بتی که بر همه خوبان امیر خواهد بود
غزل شمارهٔ 230 : کسی که همچو تو ازلب شکر فروش بود
غزل شمارهٔ 231 : دولت نیافت هر که طلب کار ما نبود
غزل شمارهٔ 232 : دل عاشق رهین جان نبود
غزل شمارهٔ 233 : بی تو دانی حالم ای جان چون بود
غزل شمارهٔ 234 : هرچند لطف عادت آن نازنین بود
غزل شمارهٔ 235 : گر جمله شهر صورت و روی نکو بود
غزل شمارهٔ 236 : دوشم اسباب عیش نیکو بود
غزل شمارهٔ 237 : با رخ خوب تو قمر چه بود
غزل شمارهٔ 238 : گل خوش بوی که پار از بر یار آمده بود
غزل شمارهٔ 239 : مشکلست این که کسی را بکسی دل برود
غزل شمارهٔ 240 : ای دل فغان که آن بت چالاک می رود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* زلف تو برد دین و دل و عقل و هوش من
* شب پاک خانه را نتوان رفتن این چنین
شعر کامل
صائب تبریزی
* مر غول را برافشان یعنی به رغم سنبل
* گرد چمن بخوری همچون صبا بگردان
شعر کامل
حافظ
* عارف گوینده بگو تا که دعای تو کنم
* چونک خوش و مست شوم هر سحری وقت دعا
شعر کامل
مولوی