لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سیف فرغانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : روی تو که ماه را خجل دارد
غزل شمارهٔ 152 : کسی که عشق نورزد مگو که جان دارد
غزل شمارهٔ 153 : نگارا دل همی خواهد که عشقت را نهان دارد
غزل شمارهٔ 154 : نور رخ تو قمر ندارد
غزل شمارهٔ 155 : دل بی رخ خوب تو سر خویش ندارد
غزل شمارهٔ 156 : بگو بدانکه چون من عشق یار من دارد
غزل شمارهٔ 157 : کسی کو همچو تو جانان ندارد
غزل شمارهٔ 158 : چشم تو کوجز دل سیاه ندارد
غزل شمارهٔ 159 : تویی که زلف و رخت رو بکفر و دین دارد
غزل شمارهٔ 160 : مه نکویی زروی او دارد
غزل شمارهٔ 161 : در حلقه زلف تو هر دل خطری دارد
غزل شمارهٔ 162 : اندرین شهر دلم سرو روانی دارد
غزل شمارهٔ 163 : خرم آن جان که برویت نگرانی دارد
غزل شمارهٔ 164 : عشق از هستی کس عین و اثر نگذارد
غزل شمارهٔ 165 : دل برد از من دلبری کآرام دلها می برد
غزل شمارهٔ 166 : گرترا بی عشق ازین سان زندگانی بگذرد
غزل شمارهٔ 167 : نگار من چو اندر من نظر کرد
غزل شمارهٔ 168 : بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
غزل شمارهٔ 169 : بر صفحه رخسار تو آنکس که نظر کرد
غزل شمارهٔ 170 : کسی که ازلب شیرین تو دهان خوش کرد
غزل شمارهٔ 171 : آنکس که بهر نام تو از جان زیان نکرد
غزل شمارهٔ 172 : هرکه یک بار در آن طلعت میمون نگرد
غزل شمارهٔ 173 : عشق تو مرا ز من برآورد
غزل شمارهٔ 174 : هر دم دلم ز عشق تو افغان برآورد
غزل شمارهٔ 175 : دلبرا اندوه عشقت شادی جان آورد
غزل شمارهٔ 176 : بدل چه پند دهم تا دل از تو برگیرد
غزل شمارهٔ 177 : از خرگه تن من دل خیمه زآن برون زد
غزل شمارهٔ 178 : هرآن نسیم که ازکوی یار برخیزد
غزل شمارهٔ 179 : چو پرده از رخ چون آفتاب برداری
غزل شمارهٔ 180 : ملکست وصل تو بچو من کس کجا رسد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* رابطه با یکدگر، بسته چو شیر و شکر
* دیدۂ گریان من، پستۀ خندان او
شعر کامل
حزین لاهیجی
* چون صدف در پرده های دل نهفتم اشک را
* گوهر خود را به هر بیدرد ننمودم چو شمع
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای بی‌رخ تو چو لاله‌زارم دیده
* گرینده چو ابر نوبهارم دیده
شعر کامل
سعدی