لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 61 : بشکافت غم این جان جگرخواره ما را
غزل شمارهٔ 62 : باز خدنگ شوق زد عشق در آب و خاک ما
غزل شمارهٔ 63 : بس بود اینکه سوی خود راه دهی نسیم را
غزل شمارهٔ 64 : بشکفت گل در بوستان آن غنچه خندان کجا
غزل شمارهٔ 65 : برو، ای باد و پیش دیگران ده جلو بستان را
غزل شمارهٔ 66 : برقع برافگن، ای پری، حسن بلاانگیز را
غزل شمارهٔ 67 : بهر تو خلقی می کشد آخر من بدنام را
غزل شمارهٔ 68 : پرده عاشقان درد پرده کند چو روی را
غزل شمارهٔ 69 : بسی شب با مهی بودم کجا شد آن همه شبها
غزل شمارهٔ 70 : چو در چمن روی از خنده لب مبند آنجا
غزل شمارهٔ 71 : جانا، به پرسش یاد کن روزی من گم بوده را
غزل شمارهٔ 72 : چو خواهی برد روزی عاقبت این جان مفتون را
غزل شمارهٔ 73 : چه اقبال است این رب که دولت داده رو ما را
غزل شمارهٔ 74 : دیوانه می کنی دل و جان خراب را
غزل شمارهٔ 75 : دلم در عاشقی آواره شد آواره تر بادا
غزل شمارهٔ 76 : رفت آنکه چشم راحت خوش می غنود ما را
غزل شمارهٔ 77 : رخت صبوری تمام سوخته شد سینه را
غزل شمارهٔ 78 : رسید باد صبا تازه کرد جان مرا
غزل شمارهٔ 79 : شبم خیال تو بس، با قمر چه کار مرا
غزل شمارهٔ 80 : عشق از پی جان گرفت ما را
غزل شمارهٔ 81 : گر چه بر بود عقل و دین مرا
غزل شمارهٔ 82 : سری دارم که سامان نیست او را
غزل شمارهٔ 83 : گیرم که می نیرزم من بنده همدمی را
غزل شمارهٔ 84 : گذشت آرزو از حد به پای بوس تو ما را
غزل شمارهٔ 85 : من به هوس همی خورم ناوک سینه دوز را
غزل شمارهٔ 86 : من و پیچاک زلف آن بت و بیداری شبها
غزل شمارهٔ 87 : نازکیی که دیده ام آن رخ همچو لاله را
غزل شمارهٔ 88 : یا رب، که داد آینه آن بت پرست را
غزل شمارهٔ 89 : وقتی اندر سر کویی گذری بود مرا
غزل شمارهٔ 90 : دیوانه کرد زلف تو در یک نظر مرا

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* هرکس زخوان قسمت خود رزق می خورد
* از کم بضاعتی خجل ازمیهمان مباش
شعر کامل
صائب تبریزی
* ای که دیدی قتل من در پای آن سرو سهی
* شحنه را ز این فتنه واقف کن که: قاتل می‌رود
شعر کامل
اوحدی
* وفا خار ره است، ارنه برای آشیان ما
* به هر گلشن که باشد، مشت خاری می شود پیدا
شعر کامل
صائب تبریزی