لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : که ره نمود ندانم قبای تنگ ترا
غزل شمارهٔ 92 : باز مدار، ای پسر، غمزه نیم خواب را
غزل شمارهٔ 93 : دلبرا، عمریست تا من دوست می دارم ترا
غزل شمارهٔ 94 : جان به خاموشی برآمد بی زبانی چند را
غزل شمارهٔ 95 : شب به روز آمد بسی کز دل نهادی یاد را
غزل شمارهٔ 96 : من زبهرت دوست دارم جان عشق اندیش را
غزل شمارهٔ 97 : بی روی تو خوش کردم من تلخی هجران را
غزل شمارهٔ 98 : ساقیا، پیش آر جام با صفای خویش را
غزل شمارهٔ 99 : بس که اندر دل فرو بردم هوای نیش را
غزل شمارهٔ 100 : بهار آمد و سبزه نو شد به جوها
غزل شمارهٔ 101 : ای از مژه تو رخنه در جانها
غزل شمارهٔ 102 : باشد آن روزی که بینم غمگسار خویش را
غزل شمارهٔ 103 : ای بی تو گلهای چمن شسته به خون رخسارها
غزل شمارهٔ 104 : اشکم برون می افگند راز از درون پرده را
غزل شمارهٔ 105 : بگشاد صبح عید ز رخ چون نقاب را
غزل شمارهٔ 106 : شبی دیدم چو مه بر بام او را
غزل شمارهٔ 107 : رخ چو عید تو دل برد بهر قربان را
غزل شمارهٔ 108 : ای خط خوش از مشک تر انگیخته مه را
غزل شمارهٔ 109 : باز برقع بر رخ چون ماه بربستی نقاب
غزل شمارهٔ 110 : روز عید است به من ده می نابی چو گلاب
غزل شمارهٔ 111 : زاد چون از صبح روشن آفتاب
غزل شمارهٔ 112 : قندی ست آتشین رو، شمعی ست انگبین لب
غزل شمارهٔ 113 : می ریزد ازتری ز تو، ای جان فزای آب
غزل شمارهٔ 114 : ای نازنین که ماه منی امشب
غزل شمارهٔ 115 : زهی نموده ازان زلف و عارض و رخ خوب
غزل شمارهٔ 116 : چه آفت ست نمی دانم این به زیر نقاب
غزل شمارهٔ 117 : اگر به گوشه نشینان نماید آن رخ خوب
غزل شمارهٔ 118 : ای تمامی خواب من برده ز چشم نیم خواب
غزل شمارهٔ 119 : ماهرویا، به خون من مشتاب
غزل شمارهٔ 120 : ای ز تو خورشید چرخ در مرض تف و تاب

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* آن که مسلسل نمود طرهٔ لیلی
* خواست که مجنون اسیر سلسله باشد
شعر کامل
فروغی بسطامی
* سخن هرچ بر گفتنش روی نیست
* درختی بود کش بر و بوی نیست
شعر کامل
فردوسی
* نمی دانند اهل غفلت انجام شراب آخر
* به آتش می رود این غافلان از راه آب آخر
شعر کامل
صائب تبریزی