لینک اشتراک گذاری
کپی شد
حافظ_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 151 : دمی با غم به سر بردن جهان یک سر نمی‌ارزد
غزل شمارهٔ 152 : در ازل پرتو حسنت ز تجلی دم زد
غزل شمارهٔ 153 : سحر چون خسرو خاور علم بر کوهساران زد
غزل شمارهٔ 154 : راهی بزن که آهی بر ساز آن توان زد
غزل شمارهٔ 155 : اگر روم ز پی اش فتنه‌ها برانگیزد
غزل شمارهٔ 156 : به حسن و خلق و وفا کس به یار ما نرسد
غزل شمارهٔ 157 : هر که را با خط سبزت سر سودا باشد
غزل شمارهٔ 158 : من و انکار شراب این چه حکایت باشد
غزل شمارهٔ 159 : نقد صوفی نه همه صافی بی‌غش باشد
غزل شمارهٔ 160 : خوش است خلوت اگر یار یار من باشد
غزل شمارهٔ 161 : کی شعر تر انگیزد خاطر که حزین باشد
غزل شمارهٔ 162 : خوش آمد گل وز آن خوشتر نباشد
غزل شمارهٔ 163 : گل بی رخ یار خوش نباشد
غزل شمارهٔ 164 : نفس باد صبا مشک فشان خواهد شد
غزل شمارهٔ 165 : مرا مهر سیه چشمان ز سر بیرون نخواهد شد
غزل شمارهٔ 166 : روز هجران و شب فرقت یار آخر شد
غزل شمارهٔ 167 : ستاره‌ای بدرخشید و ماه مجلس شد
غزل شمارهٔ 168 : گداخت جان که شود کار دل تمام و نشد
غزل شمارهٔ 169 : یاری اندر کس نمی‌بینیم یاران را چه شد
غزل شمارهٔ 170 : زاهد خلوت نشین دوش به میخانه شد
غزل شمارهٔ 171 : دوش از جناب آصف پیک بشارت آمد
غزل شمارهٔ 172 : عشق تو نهال حیرت آمد
غزل شمارهٔ 173 : در نمازم خم ابروی تو با یاد آمد
غزل شمارهٔ 174 : مژده ای دل که دگر باد صبا بازآمد
غزل شمارهٔ 175 : صبا به تهنیت پیر می فروش آمد
غزل شمارهٔ 176 : سحرم دولت بیدار به بالین آمد
غزل شمارهٔ 177 : نه هر که چهره برافروخت دلبری داند
غزل شمارهٔ 178 : هر که شد محرم دل در حرم یار بماند
غزل شمارهٔ 179 : رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
غزل شمارهٔ 180 : ای پسته تو خنده زده بر حدیث قند

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اشکی که ترا بر گل رخسار دویده
* باران بهار است که بر لاله چکیده
شعر کامل
جامی
* دلم به مهر تو صد پاره باد و هر پاره
* هزار ذره و هر ذره در هوای تو باد
شعر کامل
هلالی جغتایی
* مده ای حکیم پندم که به کار درنبندم
* که ز خویشتن گزیرست و ز دوست ناگزیرم
شعر کامل
سعدی