لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 451 : بلبل دلشده از گل به چه رو باز آید
غزل شمارهٔ 452 : عشقست که چون پرده ز رخ باز گشاید
غزل شمارهٔ 453 : چون برقع شبرنگ ز عارض بگشاید
غزل شمارهٔ 454 : نسیم باد صبا چون ز بوستان آید
غزل شمارهٔ 455 : یا رب این هدهد میمون ز کجا می‌آید
غزل شمارهٔ 456 : گلی به رنگ تو از غنچه بر نمی‌آید
غزل شمارهٔ 457 : این چه بادست که از سوی چمن می‌آید
غزل شمارهٔ 458 : کدام دل که ز دوری به جان نمی‌آید
غزل شمارهٔ 459 : مرا دلیست که تا جان برون نمی‌آید
غزل شمارهٔ 460 : ناله‌ئی کان ز دل چنگ برون می‌آید
غزل شمارهٔ 461 : کسی را از تو کامی برنیاید
غزل شمارهٔ 462 : مهی چون او به ماهی برنیاید
غزل شمارهٔ 463 : در پای تو هرکس که سر انداز نیاید
غزل شمارهٔ 464 : جز ناله کسی مونس و دمساز نیاید
غزل شمارهٔ 465 : به مهر روی تو در آفتاب نتوان دید
غزل شمارهٔ 466 : وهم بسی رفت و مکانش ندید
غزل شمارهٔ 467 : صبح چون گلشن جمال تو دید
غزل شمارهٔ 468 : جادوئی چون نرگس مستت به بیماری که دید
غزل شمارهٔ 469 : مستم ز در خانهٔ خمار برآرید
غزل شمارهٔ 470 : سبزه پیرامن سرچشمهٔ نوشش نگرید
غزل شمارهٔ 471 : آخر از سوز دل شبهای من یاد آورید
غزل شمارهٔ 472 : دوش چون موکب سلطان خیالش برسید
غزل شمارهٔ 473 : حدیث شمع از پروانه پرسید
غزل شمارهٔ 474 : سخن یار ز اغیار بباید پوشید
غزل شمارهٔ 475 : همچو شمعم بشبستان حرم یاد کنید
غزل شمارهٔ 476 : آن شکر لب که نباتش ز شکر می‌روید
غزل شمارهٔ 477 : کیست که با من حدیث یار بگوید
غزل شمارهٔ 478 : ز شهریار که آید که حال یار بگوید
غزل شمارهٔ 479 : مرغ جم باز حدیثی ز سبا می‌گوید
غزل شمارهٔ 480 : دست گیرید و بدستم می گلفام دهید

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* خون ما افتادگان را کی توان پامال کرد؟
* خونبهای شبنم از خورشید می گیریم ما
شعر کامل
صائب تبریزی
* تا عشق تو سوخت همچو عودم
* یک عقده نماند از وجودم
شعر کامل
مولوی
* باغ عیشم که بصد گونه ریاحین خوش بود
* از گل و لاله تهی گشت و ز خاشاک پرست
شعر کامل
سیف فرغانی