لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 391 : گمان مبر که در آفاق اهل حسن کمند
غزل شمارهٔ 392 : سوی دیرم نگذارند که غیرم دانند
غزل شمارهٔ 393 : طره‌های تو کمند افکن طرارانند
غزل شمارهٔ 394 : مستم آنجا مبر ای یار که سرمستانند
غزل شمارهٔ 395 : چه کسانند که در قصد دل ریش کسانند
غزل شمارهٔ 396 : صوفی اگرش بادهٔ صافی نچشانند
غزل شمارهٔ 397 : چو مطربان سحر چنگ در رباب زنند
غزل شمارهٔ 398 : ساقیان چون دم از شراب زنند
غزل شمارهٔ 399 : چو مطربان سحر آهنگ زیر و بام کنند
غزل شمارهٔ 400 : پای کوبان در سراندازی چو سربازی کنند
غزل شمارهٔ 401 : پری رخان که برخ رشک لعبت چینند
غزل شمارهٔ 402 : اهل دل پیش تو مردن ز خدا می‌خواهند
غزل شمارهٔ 403 : عاقلان کی دل بدست زلف دلداران دهند
غزل شمارهٔ 404 : اهل تحقیق چو در کوی خرابات آیند
غزل شمارهٔ 405 : بنشین تا نفسی آتش ما بنشیند
غزل شمارهٔ 406 : تنم تنها نمی‌خواهد که در کاشانه بنشیند
غزل شمارهٔ 407 : به آب گل رخ آن گلعذار می‌شویند
غزل شمارهٔ 408 : دیگرانرا عیش و شادی گر چه در صحرا بود
غزل شمارهٔ 409 : آن رفت که میل دل من سوی شما بود
غزل شمارهٔ 410 : گردون کنایتی ز سر بام ما بود
غزل شمارهٔ 411 : یاد باد آن شب که دلبر مست و دل در دست بود
غزل شمارهٔ 412 : مرا ز مهر رخت کی ملال خواهد بود
غزل شمارهٔ 413 : اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
غزل شمارهٔ 414 : تا ترا برگ ما نخواهد بود
غزل شمارهٔ 415 : ترک من گوئی که بازش خاطر نخجیر بود
غزل شمارهٔ 416 : دوشم بشمع روی چو ماهت نیاز بود
غزل شمارهٔ 417 : یاد باد آن شب که در مجلس خروش چنگ بود
غزل شمارهٔ 418 : دوشم وطن بجز در دیر مغان نبود
غزل شمارهٔ 419 : بی گلبن وصلت بگلستان نتوان بود
غزل شمارهٔ 420 : دیشب همه منزل من کوی مغان بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چشم اگر با دوست داری گوش با دشمن مکن
* عاشقی و نیک نامی سعدیا سنگ و سبوست
شعر کامل
سعدی
* سلسله موی دوست حلقه دام بلاست
* هر که در این حلقه نیست فارغ از این ماجراست
شعر کامل
سعدی
* رخ برافروز که فارغ کنی از برگ گلم
* قد برافراز که از سرو کنی آزادم
شعر کامل
حافظ