لینک اشتراک گذاری
کپی شد
سنایی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 91 : این نه زلفست آنکه او بر عارض رخشان نهاد
غزل شمارهٔ 92 : تا کی کنم از طرهٔ تو فریاد
غزل شمارهٔ 93 : ایام چو من عاشق جانباز نیابد
غزل شمارهٔ 94 : مرا عشق نگارینم چو آتش در جگر بندد
غزل شمارهٔ 95 : کسی کاندر تو دل بندد همی بر خویشتن خندد
غزل شمارهٔ 96 : آنکس که ز عاشقی خبر دارد
غزل شمارهٔ 97 : دلم با عشق آن بت کار دارد
غزل شمارهٔ 98 : آنرا که خدا از قلم لطف نگارد
غزل شمارهٔ 99 : با من بت من تیغ جفا آخته دارد
غزل شمارهٔ 100 : نور رخ تو قمر ندارد
غزل شمارهٔ 101 : آنی که چو تو گردش ایام ندارد
غزل شمارهٔ 102 : تا لب تو آنچه بهتر آن برد
غزل شمارهٔ 103 : منم که دل نکنم ساعتی ز مهر تو سرد
غزل شمارهٔ 104 : زلف پر تابت مرا در تاب کرد
غزل شمارهٔ 105 : عاشقی تا در دل ما راه کرد
غزل شمارهٔ 106 : سوال کرد دل من که دوست با تو چه کرد
غزل شمارهٔ 107 : روی خوبت نهان چه خواهی کرد
غزل شمارهٔ 108 : ناز را رویی بباید همچو ورد
غزل شمارهٔ 109 : ای کم شده وفای تو این نیز بگذرد
غزل شمارهٔ 110 : صحبت معشوق انتظار نیرزد
غزل شمارهٔ 111 : عشق آن معشوق خوش بر عقل و بر ادراک زد
غزل شمارهٔ 112 : خوبت آراست ای غلام ایزد
غزل شمارهٔ 113 : زهی مه رخ زهی زیبا بنامیزد بنامیزد
غزل شمارهٔ 114 : زهی چابک زهی شیرین بنامیزد بنامیزد
غزل شمارهٔ 115 : چه رنگهاست که آن شوخ دیده نامیزد
غزل شمارهٔ 116 : دگر گردی روا باشد دلم غمگین چرا باشد
غزل شمارهٔ 117 : معشوق که او چابک و چالاک نباشد
غزل شمارهٔ 118 : هر دل که قرین غم نباشد
غزل شمارهٔ 119 : در مهر ماه زهدم و دینم خراب شد
غزل شمارهٔ 120 : از دوست به هر جوری بیزار نباید شد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* می بهشت ننوشم ز دست ساقی رضوان
* مرا به باده چه حاجت که مست روی تو باشم
شعر کامل
سعدی
* از صحبت مردم دل ناشاد گریزد
* چون آهوی وحشی که ز صیاد گریزد
شعر کامل
رهی معیری
* تا می توان ز آبله دست رزق خورد
* بهر چه خوشه چین ثریا شود کسی؟
شعر کامل
صائب تبریزی