لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 571 : سر زلف تو یاری را نشاید
غزل شمارهٔ 572 : گهیت از آشنایان یاد ناید
غزل شمارهٔ 573 : ببین تا دیده چند افسون نماید
غزل شمارهٔ 574 : صبا آمد، ولی دل بازنامد
غزل شمارهٔ 575 : نگارا، از من مسکین چه خیزد؟
غزل شمارهٔ 576 : غم من شادی کس را نپرسد
غزل شمارهٔ 577 : از یاد تو دل جدا نخواهد شد
غزل شمارهٔ 578 : امشب بت ما به نزد ما بود
غزل شمارهٔ 579 : وقتی دل ما ازان ما بود
غزل شمارهٔ 580 : عشق آمد و دل ز دست ما برد
غزل شمارهٔ 581 : یاری دل ما به رایگان برد
غزل شمارهٔ 582 : تاب رخت آفتاب ناورد
غزل شمارهٔ 583 : ای همنفسان که پیش یارید
غزل شمارهٔ 584 : با یار ز من خبر بگویید
غزل شمارهٔ 585 : از رنگ رخت قمر توان کرد
غزل شمارهٔ 586 : فریاد، ز غمزه تو فریاد
غزل شمارهٔ 587 : خطی که قرین حال باشد
غزل شمارهٔ 588 : گر مه چو تو با جمال باشد
غزل شمارهٔ 589 : آن را غم تو یار باشد
غزل شمارهٔ 590 : گر یار به دل درون نباشد
غزل شمارهٔ 591 : آن دوست که بود خصم جان شد
غزل شمارهٔ 592 : فریاد که عشق کهنه نو شد
غزل شمارهٔ 593 : جانا، چو تویی دگر نیاید
غزل شمارهٔ 594 : هنگام گل است و باده باید
غزل شمارهٔ 595 : چون سرو تو از قبا برآید
غزل شمارهٔ 596 : گر دلبر من بر من آید
غزل شمارهٔ 597 : یاری که طریق ناز دارد
غزل شمارهٔ 598 : گل رنگ نگار ما ندارد
غزل شمارهٔ 599 : بی یاد تو غم جهان نسوزد
غزل شمارهٔ 600 : چشمم همه روز خون تراود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* پشیمانی ندارد خنده بر وضع جهان کردن
* ندارد گریه در پی خنده ای کز زعفران خیزد
شعر کامل
صائب تبریزی
* فریدون به داد و به تخت و کلاه
* همی داشتی راستی را نگاه
شعر کامل
فردوسی
* اگر هزار جفا سروقامتی بکند
* چو خود بیاید عذرش بباید آوردن
شعر کامل
سعدی