لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 601 : آن کیست که از خدا نترسد؟
غزل شمارهٔ 602 : بیداد غم، ار دلم بگوید
غزل شمارهٔ 603 : ناله برآید هر طرف کان بت خرامان در رسد
غزل شمارهٔ 604 : در ره بماند این چشم تر، کان شوخ مهمان کی رسد
غزل شمارهٔ 605 : برنامد آهی از دلم، زلفت پریشان از چه شد
غزل شمارهٔ 606 : دیرینه دردی داشتم، بازم همان آغاز شد
غزل شمارهٔ 607 : ما را نکردی گر حلال از لب شراب ناب خود
غزل شمارهٔ 608 : ما را چه جان باشد که تو بر ما فشانی ناز خود
غزل شمارهٔ 609 : سیمین تن و خارا دلی، گر گفتنم یارا بود
غزل شمارهٔ 610 : آرام جان می رود، دل را صبوری چون بود
غزل شمارهٔ 611 : باز آن بلای عاشقان اینک به صحرا می رود
غزل شمارهٔ 612 : می خواهد آن سرو روان کامروز در صحرا شود
غزل شمارهٔ 613 : جانم فدای قامتی کافاق را حیران کند
غزل شمارهٔ 614 : شب کان مه من بر دلم از غصه پیکان بشکند
غزل شمارهٔ 615 : خاطر بسوی دلبری هر لحظه ما را می کشد
غزل شمارهٔ 616 : شمشیر کین باز آن صنم بر قصد دلها می کشد
غزل شمارهٔ 617 : نازک رخ جانان من بوی گل خندان دهد
غزل شمارهٔ 618 : گر گشت آن سرو روان روزی سوی گلشن فتد
غزل شمارهٔ 619 : شبهای عاشق را گهی صبح طرب کمتر دمد
غزل شمارهٔ 620 : چند ز دور بینمت، وه که دلم کباب شد
غزل شمارهٔ 621 : سال نو است و عشق نو عشرت یار من چه شد
غزل شمارهٔ 622 : چون ز نسیم صبحدم زلف تو در هوا شود
غزل شمارهٔ 623 : شاه سوار من نگر مست و خراب می رود
غزل شمارهٔ 624 : هر که چو تو به نیکویی آفت عقل و جان بود
غزل شمارهٔ 625 : زلف تو باز فتنه را رشته دراز می دهد
غزل شمارهٔ 626 : هر که دمی به یاد آن دلبر مه لقا زند
غزل شمارهٔ 627 : به چه کار آیدم آن دل که نه در کار تو آید؟
غزل شمارهٔ 628 : خرم آن روز که دیدار تو پیش نظر آید
غزل شمارهٔ 629 : چند گاهی دگر ار چشم تو در ناز بماند
غزل شمارهٔ 630 : باز شب افتاد و ما را دل همان جا شد که بود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دل ما به دور رویت ز چمن فراغ دارد
* که چو سرو پایبند است و چو لاله داغ دارد
شعر کامل
حافظ
* باده صافی شد و مرغان چمن مست شدند
* موسم عاشقی و کار به بنیاد آمد
شعر کامل
حافظ
* شب ز آه آتشین یک دم نیاسایم چو شمع
* در میان آتش سوزنده جای خواب نیست
شعر کامل
رهی معیری