لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 661 : بر بناگوشت بلای خط که سر بر می کند
غزل شمارهٔ 662 : جان که چون تو دشمنی را دوست داری می کند
غزل شمارهٔ 663 : چشم تو مست است یا در خواب بازی می کند
غزل شمارهٔ 664 : باز ترک مست من آهنگ بازی می کند
غزل شمارهٔ 665 : غمزه شوخت که قصد جان مردم می کند
غزل شمارهٔ 666 : دل که با خوبان بدخو آشنایی می کند
غزل شمارهٔ 667 : کافر خونخواه دنبال شکاری می رود
غزل شمارهٔ 668 : کالبد از دل تهی شد، گر چه جان بیرون رود
غزل شمارهٔ 669 : یارب! این اندیشه جانان ز جانم چون رود
غزل شمارهٔ 670 : ما نخواهیم از غم خود کاشنا بیرون برد
غزل شمارهٔ 671 : از دل غمگین هوای دلستانم چون رود
غزل شمارهٔ 672 : هر شبم جان بر لب آید، ناله زار آورد
غزل شمارهٔ 673 : گر کنی یاری و گر آزار، بر من بگذرد
غزل شمارهٔ 674 : یار من گویند آنجا گه گاهی بگذرد
غزل شمارهٔ 675 : گر به کوی عاشقان آن ماه گاهی بگذرد
غزل شمارهٔ 676 : من نمی خواهم که چشمم غیر آن رو بنگرد
غزل شمارهٔ 677 : دست ماه روزه تا در چشم عشرت خاک زد
غزل شمارهٔ 678 : تا سرم باشد تمنای توام در سر بود
غزل شمارهٔ 679 : فرخ آن عیدی که جان قربانی جانان بود
غزل شمارهٔ 680 : از سر کو آن پری چون ناگهان پیدا شود
غزل شمارهٔ 681 : زلف گرد آور که بازم دل پریشان می شود
غزل شمارهٔ 682 : تا چه ساعت بود، یارب، کان مسلمان زاده شد
غزل شمارهٔ 683 : تا خیال روی آن شمع شبستان دیده شد
غزل شمارهٔ 684 : یار ما را دل ز دست عاشقی صد پاره شد
غزل شمارهٔ 685 : گر نمی بینم دمی در روی او غم می کشد
غزل شمارهٔ 686 : ناز کن، ای گل، که سرو بوستانی می کشد
غزل شمارهٔ 687 : هر کسی را در بهاران دل به گلزاری کشد
غزل شمارهٔ 688 : آن که دل برد و ز غمزه چون سنانش می نهد
غزل شمارهٔ 689 : باز باد صبح بوی آشنایی می دهد
غزل شمارهٔ 690 : غم مخور، ای دل که باز ایام شادی هم رسد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دنیی آن قدر ندارد که برو رشک برند
* یا وجود و عدمش را غم بیهوده خورند
شعر کامل
سعدی
* زبان خامه ندارد سر بیان فراق
* وگرنه شرح دهم با تو داستان فراق
شعر کامل
حافظ
* در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن
* من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود
شعر کامل
سعدی