لینک اشتراک گذاری
کپی شد
امیرخسرو دهلوی_دیوانغزل ها
غزل شمارهٔ 691 : تا کی آن زلف پریشان وقت ما بر هم زند
غزل شمارهٔ 692 : گل نو رسید و بویی ز بهار من نیامد
غزل شمارهٔ 693 : برهم بماند دیده، کس ازان سوار نامد
غزل شمارهٔ 694 : خبرم شده ست کامشب سر یار خواهی آمد
غزل شمارهٔ 695 : گذرد مهی و یک شب به منت گذر نباشد
غزل شمارهٔ 696 : تو ز لب سخن گشادی، همه خلق بی زبان شد
غزل شمارهٔ 697 : بت نو رسیده من هوس شکار دارد
غزل شمارهٔ 698 : سر من به سجده هر دم به ستانه ای درآید
غزل شمارهٔ 699 : دلبران مهر نمایند و وفا نیز کنند
غزل شمارهٔ 700 : عاشقان خون جگر شربت مقصود کنند
غزل شمارهٔ 701 : دوش ناگه به من دلشده آن مه برسید
غزل شمارهٔ 702 : روزها شد که ز تو بوی وفایی نرسید
غزل شمارهٔ 703 : رسم خونریز در آن خوی جفاساز بماند
غزل شمارهٔ 704 : گوش من از پی نام تو به هر کوی بماند
غزل شمارهٔ 705 : مست من باز جدایی ز سر آغاز نهاد
غزل شمارهٔ 706 : بر رخ همچو مهش طره چون شب نگرید
غزل شمارهٔ 707 : رویت از غالبه خط بر رخ گلفام کشید
غزل شمارهٔ 708 : شب زیاد تو مرا تا به سحر خواب نبرد
غزل شمارهٔ 709 : زلف گرد زنخش دوش که گمره شده بود
غزل شمارهٔ 710 : خوبرویان به دل سوخته ساغر ندهند
غزل شمارهٔ 711 : ای که عمر از پی سودای تو دادیم به باد
غزل شمارهٔ 712 : هر شب از سینه من تیر بلا می گذرد
غزل شمارهٔ 713 : شب ز سوزی که برین جان حزین می گذرد
غزل شمارهٔ 714 : ای خوش آن باد که هر روز به سویت گذرد
غزل شمارهٔ 715 : آنچه بر خرمن گل باد سحرگاه کند
غزل شمارهٔ 716 : هر شکر خنده که آن لعل شکر خنده کند
غزل شمارهٔ 717 : آنکه هر شب به دلم آید و جایی بکند
غزل شمارهٔ 718 : تا ز خون ریختن آن غمزه ندامت نکند
غزل شمارهٔ 719 : گر دل عاشقم از عشق تو رنجور شود
غزل شمارهٔ 720 : مست من بی خبر از بزم چو در خانه شود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از آن اهل دل در پی هرکسند
* که باشد که روزی به مردی رسند
شعر کامل
سعدی
* پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود
* از شراب لایزالی جان ما مخمور بود
شعر کامل
مولوی
* کاش کی می‌ریخت از بهر سرشک دیده‌ام
* دست معمار قضا طرح زمین تازه‌ای
شعر کامل
فروغی بسطامی